Wyszukaj na stronie

Kameleon (Arek Rogalski), Ostap (Łukasz Ostapiszyn), Sieńkos (Marcin Sieńkowski), Stefan (Piotr Wyszyński) - tak się do siebie zwracają. Potrzebują adrenaliny, której dostarcza im jazda na bmxach. Ich główne „miejscówki” to teren przed byłym sklepem „Leader Price” oraz osiedle Norwida. Zasadniczo jednak jeżdżą „na streecie”.
- Konkretna jazda zaczęła się 2 lata temu – wspomina Sieńkos, który jako pierwszy zainteresował się bmxami - wcześniej, to była tylko zabawa.
Każdy zaczynał inaczej. Ostapa wciągnął młodszy brat. Kameleon obejrzał kilka filmików w internecie i pomyślał, że może warto spróbować samemu. Wprawdzie w sieci są filmy instruktażowe, ale, jak przyznają, należy ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. I, niestety, liczyć się z kontuzjami. - Ja mam bieżnik na żebrach - śmieje się Stefan. - Złamany nadgarstek, dwie skręcone kostki - wylicza swoje kontuzje Kameleon. Zapewne byłoby ich jeszcze więcej, gdyby nie ochraniacze. - Chronimy przede wszystkim kolana i piszczele. Powinniśmy też mieć ochraniacze na kostki - wyjaśnia Kameleon. - Jest niewygodnie i gorąco, ale trzeba je nosić - dodaje Sieńkos. Za bezpieczeństwo należy jednak zapłacić. - Ochraniacze na piszczele kosztują ok. 150 zł, na kostki od 80 do 100 zł, kask to wydatek rzędu 100 zł - wymieniają. Jednak warto tyle zapłacić, bo w przypadku urazu konieczna może okazać się przerwa w treningach, nawet dwumiesięczna, jak w przypadku Kameleona. Nauka trików nie przychodzi łatwo. - Jeździmy od roku, a wchodzimy dopiero w stan średnio zaawansowany - tłumaczy Stefan.
Podstawowy i największy wydatek to oczywiście rower. Trzeba za niego zapłacić minimum 2.000zł. - Lepiej tego nie pisz, bo niedługo zaczną nam je kraść - śmieje się cała czwórka (Kameleon w pewnym sensie, tego doświadczył, na szczęście po 2 dniach znalazł swoje cacko). Niestety, rowery są dość awaryjne, często trzeba wymieniać dętki, opony i gripy. Przy ostrym „katowaniu” narażone są najbardziej na zniszczenia. Części są drogie, przy ich wyborze chłopaki zwracają uwagę przede wszystkim na to, by były lekkie i mocne. Efekt wizualny to kwestia drugorzędna.
Parking przed byłym sklepem „Leader Price” to, można powiedzieć, ich miejsce. Gorzej jest z ulicą Daszyńskiego, gdzie czasem interweniuje straż miejska, pracownicy „Społem” się skarżą, zwracają im uwagę. - Pod pawilonem nie ma jazdy - mówi Sieńkos.
A w mieście nie ma miejsca przeznaczonego wyłącznie dla takich jak oni - zmuszeni są do jazdy „na streecie”. - Cały czas nas przepędzają. Jak coś zrobimy, od razu nam niszczą - mówią.  Z niecierpliwością czekają na obiecany przez burmistrza skatepark.
- Ludziom przeszkadza nasza jazda, nawet jeśli nie robimy szkody - żali się Kameleon. - Czasem widząc, jak robimy jakiś trik, zamiast zejść na bok, pchają się pod koła - dodaje Ostap. - Kiedyś na łęgach mieliśmy swoje „hopy”, ale rozjeździli nam quadami - przypomina Stefan.
Zupełnie źle jednak nie jest. Są tacy, którzy ich podziwiają, proszą o powtórkę triku. Chłopaki, mimo wielu przeciwności, spełniają się w swojej pasji, doskonalą swoje umiejętności.
- Ubieramy się w ten sposób, bo tak nam wygodnie – tłumaczą swój strój, który nie wszystkim się podoba, bywa nawet powodem niewybrednych zaczepek. - Szerokie spodnie po prostu wkręcają się w łańcuch.

Wróć do listy artykulów z tego wydania