Wyszukaj na stronie

Rondo na skrzyżowaniu ul. Pułtuskiej i al. Marszałka J. Piłsudskiego będzie nosić imię podpułkownika Witolda Szaniawskiego, współorganizatora rejonu Armii Krajowej „Rajski Ptak”, dowódcy podwarszawskiego dywizjonu AK „Jeleń”, komendanta Ośrodka III Wyszków, w czasie okupacji leśniczego w Osinach gm. Somianka. Stosowną uchwałę radni miejscy podjęli 25 czerwca 2009 roku.
Z wnioskiem o nadanie jednemu z rond imienia ppłk. Witolda Szaniawskiego (1917 – 2003) wystąpiła do Rady Miejskiej Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, której W. Szaniawski był członkiem (sekretarzem) przez jedną kadencję . Prośbę do radnych w tej sprawie przekazał w imieniu kanclerza Kapituły gen. Stanisława Nałęcz-Komornickiego (o planach nadania imienia W. Szaniawskiego ulicy lub rondu generał mówił 13 września ub. roku na uroczystościach z okazji 90-lecia lotnictwa polskiego) na czerwcowej sesji rady płk Janusz Decewicz, senior lotnictwa.
Witold Szaniawski urodził się 19 marca 1917 r.  w Warszawie, jest absolwentem Gimnazjum Księży Marianów na warszawskich Bielanach, szefem rocznika im. „Szarży pod Krechowcami” Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu (rocznik 1937- 1939), rotmistrzem 7. Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Mińsku Mazowieckim (jest honorowym obywatelem Mińska Maz.).
We wrześniu 1939 r. bohatersko walczył m.in. pod Szczukami i Suchowolą. Po powrocie do Mińska Maz. rozpoczął pracę w konspiracji. Przyjął pseudonim „Luśnia”. Na ziemię wyszkowską trafił w połowie października 1939 roku – otrzymał posadę leśniczego w Osinach w gminie Somianka (tu poznał Halinę Miller, córkę właściciela majątku Somianka, ożenił się z nią, mieli czworo dzieci). Współorganizator Obwodu „Rajski Ptak”, dowódca  podwarszawskiego dywizjonu 7 Pułku Ułanów AK o kryptonimie „Jeleń” (odznaczonego orderem Virtuti Militari, honorowym dowódcą tego dywizjonu był ppłk Tadeusz Byliński), uczestnik akcji „Burza”. Leśniczówka w Osinach była bazą wypadową do wielu akcji. Szaniawski ukrywał w pobliżu swojej leśniczówki zbiegłych z niewoli jeńców radzieckich i Żydów
Aresztowany najpierw przez NKWD, a później przez UB; w kwietniu 1945 r. został skazany na karę śmierci, którą z tytułu łaski zamieniono na 10 lat pojedynczego więzienia. W więzieniu we Wronkach Szaniawski spędził 9 lat, w 1954 r. wyszedł na wolność.
Od 1999 r. był sekretarzem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari przy Prezydencie RP. Wspólnie z gen. Michałem Gutowskim i Romanem Jagielińskim był animatorem Szwadronu Honorowego Wojska Polskiego (w tym roku szwadron uczestniczył w IV rajdzie konnym im. prof. Ludwika Maciąga).
W czerwcu 2001 r. uczestniczył w uroczystości odsłonięcia pomnika ku czci rozstrzelanych (zostali zdradzeni) w 1944 r. w Leszczydole Nowinach 11 mieszkańców Somianki, Barcic i Michalina - żołnierzy AK. Wśród zamordowanych był jego teść Władysław Miller, kwatermistrz II dywizjonu „Jeleń”. Witold Szaniawski też był na liście aresztowanych, ale hitlerowcom nie udało się go zatrzymać.
Ppłk Szaniawski uczestniczył również w uroczystościach upamiętniających pacyfikację Leszczydołów – w czasie okupacji jako leśniczy podlegał Nadleśnictwu w Leszczydole Nowinach.  
Odznaczony był Orderem Wojennym VM, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej i innymi odznaczeniami i medalami. 
Witold Szaniawski zmarł 18 września 2003 r.

Wróć do listy artykulów z tego wydania