Wyszukaj na stronie

34-letni Cezary Rzemek, absolwent wyszkowskich szkół – podstawowej nr 4 i Liceum Ogólnokształcącego im. C. K. Norwida – pod koniec maja został wiceministrem zdrowia! To jedna z najwyższych funkcji w państwie pełniona przez wyszkowianina. Jeszcze 4 lata temu Cezary Rzemek ubiegał się o stanowisko zastępcy dyrektora ds. ekonomiczno – administracyjnych wyszkowskiego szpitala. W odpowiedzi usłyszał, że ma za małe doświadczenie.
SP4 Cezary Rzemek ukończył w 1990 r., 4 lata później – wyszkowski ogólniak, gdzie uczył się w klasie matematyczno – fizycznej. – Nigdy wiele się nie uczyłem. Wolałem jednak mieć do czynienia z cyframi niż z przedmiotami humanistycznymi – przyznaje w rozmowie z „Nowym Wyszkowiakiem”. - Nie byłem za dobrym uczniem. Bardziej interesował mnie sport i zabawa. Kiedy po 10 latach spotkałem się ze znajomymi z liceum, stwierdzili, że bardzo się zmieniłem. Jako nastolatek byłem bardziej zabawowy i tak mnie zapamiętano.
Wiele osób pamięta obecnego wiceministra także z zespołu działającego przy parafii św. Idziego, który niestrudzenie towarzyszył także wyszkowskim pielgrzymom.
- Cały czas mam w sobie tyle energii – mówi. - Tylko teraz przerzuciłem ją na pracę. Trzeba przyznać, że Cezary Rzemek robi wprost błyskawiczną karierę. Jeszcze podczas studiów w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Białymstoku podjął pierwszą pracę. Ze służbą zdrowia związany jest od 2002 r., kiedy to rozpoczął pracę na stanowisku głównego księgowego w SPZOZ w Mońkach. – To był przypadek. Już na II roku studiów założyłem, że chcę być księgowym – wspomina, w rachunkowości i analizie finansowej czułem się najlepiej. Unikałem problemów wynikających z szerokim kontaktem z ludźmi.
Zmienił jednak podejście, na co wpływały doświadczenia zdobywane w kolejnych miejscach pracy. - W Mońkach doświadczyłem bolączki, jaką jest brak czasu na wprowadzenie zmian w takim szpitalu. To trwa ok. 6 – 7 lat, a ja tyle czasu nie miałem. Uważam, że trzeba żyć szybciej. Przyspieszyłem więc, co spodobało się dyrektorowi szpitala. Pochwalił się tym na forum publicznym i zostałem podkupiony przez inny szpital.
Kolejnym etapem było stanowisko głównego księgowego w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym im. J. Śniadeckiego w Białymstoku, gdzie Cezary Rzemek zaczął pisać program restrukturyzacyjny. - Współpraca z personelem medycznym była trudna - ocenia. - Natrafiłem na ścianę, a miałem wtedy 26 lat. Po 6 miesiącach personel zorientował się jednak, że dyskusja ze mną jest merytoryczna i program został wdrożony.
- Dla zdobycia nowych doświadczeń przeszedłem do NFZ – kontynuuje. - Pracowałem tam za czasów prezesa Jerzego Millera. Wiele się wówczas nauczyłem m.in. szerszego spojrzenia na finansowanie służby zdrowia, otwartości na rozmowy ze związkami zawodowymi. Później wykorzystałem te doświadczenia w pracy dyrektora szpitala w Mońkach. Zakład zaczął się rozwijać.
Ze szpitalem w Mońkach Cezary Rzemek rozstał się w marcu tego roku w dość trudnych okolicznościach. - Miałem dość służby zdrowia - przyznaje. – Bardzo się w tę pracę zaangażowałem, szpital świetnie się rozwijał. Ucięcie tego przez starostę jednym ruchem było dla mnie niezrozumiałym posunięciem. Zraziłem się, ale już mi przeszło.
Na rozmowę w sprawie pracy zaprosiła go bowiem minister zdrowia Ewa Kopacz. Po pierwszym spotkaniu nie sądziłem, że zostanę wiceministrem. W tym czasie odpowiadałem na oferty pracy niezwiązanej ze służbą zdrowia, ale pani minister odezwała się drugi raz, zaprosiła mnie, wręczyła powołanie i do roboty – podsumowuje Cezary Rzemek. - Jakie to uczucie być członkiem rządu, pełnić tak odpowiedzialną funkcję w państwie? – pytamy wiceministra.
- W ministerstwie spędziłem prawie 2 miesiące. Dotąd nie zajmowałem się polityką. Teraz dowiaduję się, co znaczy merytorycznie pracować w polityce. Uczę się, dużo słucham. Zawsze wolałem słuchać, niż mówić – odpowiada.
Cezary Rzemek nigdy nie należał do żadnej partii. - Zawsze zwracałem większą uwagę na pomysły i przedsięwzięcia, nieważne lewej czy prawej strony.
Na razie wyszkowianin nie jest powszechnie znanym członkiem rządu. Wkrótce może się to jednak zmienić. Wiceminister odpowiedzialny jest bowiem za rządowy program „Ratujemy polskie szpitale”, czyli tzw. Plan B. Zakłada on pomoc finansową dla samorządów, które zdecydują się na przekształcenie szpitali w spółki prawa handlowego. Cezary Rzemek nadzorował finalizowanie umów z Bankiem Gospodarstwa Krajowego i Narodowym Funduszem Zdrowia.
Propozycję rządu wkrótce będzie musiał rozważyć również wyszkowski samorząd powiatowy. Czasu ma niewiele, bo jeśli zdecyduje się na przystąpienie do programu, będzie musiał przyjąć plan restrukturyzacji, powołać spółkę kapitałową, przedstawić biznesplan oraz propozycję spłaty zobowiązań, uzyskać pozytywne oceny NFZ i BGK oraz akceptację wojewody. Czy w przypadku wyszkowskiego szpitala gra jest warta świeczki? - Nie wiem, jaka jest struktura zadłużenia – odpowiada wiceminister. - Czytam jedynie informacje w waszej prasie, kiedy jestem u rodziców. Są to zbyt pobieżne dane, żeby się na ten temat wypowiedzieć.
- Bardzo angażuję się w Plan B – przyznaje Cezary Rzemek. – Widzę również duże zaangażowanie pani minister. To również pozytywnie wpływa na moją pracę.
W Ministerstwie Zdrowia Cezary Rzemek odpowiada też za Departamenty Budżetu i Finansów, Nadzoru, Kontroli i Skarg, Matki i Dziecka oraz Zakład Zamówień Publicznych. Wymaga dużo od siebie i pracowników. - Moja żona twierdzi, że zbyt wiele – przyznaje. Po ukończeniu liceum, Cezary Rzemek związał się z Białymstokiem. Tam studiował i osiedlił się. - Białystok zawsze będzie moją drugą ojczyzną - przyznaje. - Rozwija się, ale wciąż jest cichym miastem. Komunikacja jest ułatwiona, dzięki czemu spokojniej się żyje. Ludzie więcej czasu spędzają w domach i ze znajomymi. Teraz mieszkam w Warszawie, ale na weekendy zawsze jeżdżę do rodziny do Białegostoku.
Praca w Warszawie umożliwia mu natomiast częstsze przyjazdy do rodziców, którzy wciąż mieszkają w Wyszkowie. - Zaglądam do nich co najmniej raz w tygodniu - podkreśla.
Z Wyszkowa pochodzi również żona wiceministra, Anna, z domu Kulesza. – Przecież w Wyszkowie są najładniejsze dziewczyny – żartobliwie zauważa Cezary Rzemek. – Żonę poznałem w liceum, oboje należeliśmy do zespołu przy parafii św. Idziego.
Państwo Rzemkowie mają dwóch synów, w wieku 7 i 4 lat.
Kontaktów z Wyszkowem Cezary Rzemek nigdy nie zerwał. Zamierzał nawet rozpocząć tu pracę. - Kiedy pracowałem jako główny księgowy w szpitalu Śniadeckiego, pani dyrektor szpitala w Wyszkowie ogłosiła konkurs na zastępcę dyrektora ds. ekonomiczno – administracyjnych. To był 2004 lub 2005 r. Złożyłem aplikację, ale nie zostałem przyjęty. Odpisano mi, że nie mam doświadczenia – wspomina dziś ze śmiechem.       

Wróć do listy artykulów z tego wydania