Wyszukaj na stronie

O historii Długosiodła, począwszy od jego powstania do II wojny światowej, w ciekawy sposób 23 lutego w centrum kultury mówił prof. Henryk Samsonowicz, honorowy obywatel Długosiodła. Z okazji jego 80. urodzin mieszkańcy przygotowali niespodziankę.
- O Warszawie nikomu się nie śniło, kiedy Długosiodło już istniało. Znane było już w XI w. – rozpoczął wykład prof. Henryk Samsonowicz. - Sama nazwa sioło, siedziba należy do najstarszych określeń miejscowości. Dlaczego długie sioło? Po raz pierwszy wspomniane jest jako Duży Długosiedlec i Mały Długosiedlec.
Wpływ na rozwój Długosiodła miał biegnący przez miejscowość jeden z najważniejszych traktów (widoczny do dziś): od Pułtuska, przez Psary, Gródek, Sieczychy, wchodził do Długosiodła obecną ulicą Dąbrowszczaków. - Ten szlak nie cieszył się najlepszą opinią – podkreślił historyk. - Najazdy litewskie zmieniły w XIII w. północną Polskę w perzynę. Pułtusk był 3 razy do cna palony. Większość najazdów ruszała tym szlakiem.
Ważnym momentem było założenie w Długosiodle, w 1481 r., parafii, która pierwotnie sięgała aż za Narew.
- Lokacja Długosiodła zapewniała mu istnienie samorządów – ławy (skąd się brali ławnicy, nie bardzo wiemy), która pełniła funkcję miejscowego sądu – kontynuował. - Rozwój Długosiodła był taki, że Zygmunt August, ostatni z Jagiellonów, nadał Długosiodłu prawa miejskie. Dokument zachował się, oczywiście w odpisie. Długosiodło miało wtedy pół tysiaca mieszkańców.
- W XVII w. rozwój Długosiodła został przekreślony – mówił dalej. - Ówczesną ludność Polski dziesiątkowały epidemie. Wyglądało na to, że tutaj w ogóle nie ma ludzi. Biskupi płoccy zaczęli sprowadzać ludność zza Narwi. Chorchosy, Blochy – to nazwy pochodzenia niemieckiego. Dlaczego ci osadnicy się polonizowali? Coś widocznie tutaj jest takiego, że przybysze chcieli być Polakami. W XVIII w. zaczął się napływ ludności żydowskiej. Długosiodło, które pamiętam sprzed wojny, to centrum zamieszkałe prawie wyłącznie przez ludność żydowską. Dramat tej ludności podczas II wojny światowej to kolejny rozdział w historii Długosiodła.
Mówiąc o wojnie, profesor wspomniał o akcji Szarych Szeregów w Sieczychach, gdzie zginął Tadeusz Zawadzki „Zośka” i jednej z największych bitew partyzanckich pod Pecynką. - Tu były jedne z największych zgrupowań partyzanckich, Puszcza Biała była koszarami partyzantów – podkreślił.
- Ma się czym chwalić Długosiodło, ma z czego być dumne. Ślady z przeszłości widzicie codziennie, tylko może nie do końca zdajecie sobie sprawę – zakończył.
Dziękując za wykład, słuchacze złożyli profesorowi życzenia z okazji 80. urodzin. - Każde spotkanie z profesorem jest dla nas ucztą duchową. Mężczyźni mają tyle lat, na ile się czują, a profesor jest wiecznie młody – zauważył wójt Stanisław Jastrzębski.
Wraz z Janem Długołęckim wręczył jubilatowi portret księcia Henryka Mazowieckiego Samsonowicza. Życzenia i wyrazy uznania przekazała też młodzież i Mirosław Grzyb, prezes Związku Kurpiów. - Słuchając tego, czułem się, jakbym słuchał historii o królu Arturze i rycerzach okrągłego stołu – historii pięknej, tylko trochę wydumanej – dziękował profesor. - Życie przed wami. Umiejcie to wykorzystać niezależnie, czy będziecie w Długosiodle, Chicago, Buenos Aires, ostatecznie w Warszawie.      

Wróć do listy artykulów z tego wydania