Wyszukaj na stronie

Drastyczne okoliczności zbrodni i wątki dotyczące życia seksualnego są przyczyną utajnienia procesu Jonasza S., wyszkowianina, który w lutym ubiegłego roku w Warszawie zamordował i poćwiartował prostytutkę. Akt oskarżenia został odczytany we wtorek, 9 marca w Sądzie Okręgowym w Warszawie. Ponieważ sprawa toczy się za zamkniętymi drzwiami, opinia publiczna nie dowie się, co było motywem tej makabrycznej zbrodni.
Sprawę rozpatruje 5-osobowy skład sędziowski, w tym dwoje sędziów zawodowych. Obok prokuratora zasiadł os-karżyciel posiłkowy, krewny zamordowanej, na sali – przedstawiciele mediów.
Wniosek o wyłączenie jawności sprawy w całości zgłosiła prokurator. - To sprawa szczególnego rodzaju – przyznał adwokat oskarżonego, przyłączając się do wniosku. Jedynie pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego nie widział potrzeby wyłączania jawności sprawy w całości.
Sąd przychylił się jednak do wniosku. - Okoliczności, które będą roztrząsane w toku, mogą obrażać dobre obyczaje – argumentowała sędzia Alina Sobczak – Barańska. - Przedmiotem sprawy będą okoliczności popełnienia zbrodni zabójstwa. W sprawie pojawiają się wątki związane z życiem seksualnym stron. Sam opis zabójstwa wskazany w akcie oskarżenia powoduje, iż należy się liczyć z ujawnieniem okoliczności drastycznych, które nie powinny być deliberowane na rozprawie bez wyłączenia jawności.
Jonasz S. akt oskarżenia usłyszał więc za zamkniętymi drzwiami. Za zabójstwo polskie prawo przewiduje karę więzienia „na czas nie krótszy od lat 8, 25 lat albo dożywocie”. Wyszkowianin oskarżony jest także o posiadanie narkotyków.
W dniu rozpoczęcia procesu sprawę obszernie opisała „Gazeta Wyborcza” (z dnia 9 marca 2010 roku):
„Spokojny, opanowany. Nie palił, nie pił alkoholu, nie zażywał narkotyków. Nikt z sąsiadów się na niego nie skarżył. Taką opinię o 21-letnim Jonaszu S. sporządził sądowy kurator Biegli psychiatrzy uznali co prawda, że ma tzw. nieprawidłową osobowość (nadmierny egocentryzm, niski poziom empatii), ale nie dopatrzyli się zaburzeń psychicznych.
Coś jednak sprawiło, że w zimowy wieczór 15 lutego zeszłego roku Jonasz S. udusił warszawską prostytutkę. Później próbował pociąć na kawałki jej ciało. Prokuraturze nie udało się znaleźć odpowiedzi na pytanie, dlaczego to zrobił.”
15 lutego Jonasz S. do wynajmowanego przy ul. Chłodnej mieszkania zaprosił prostytutkę, 41 letnią Barbarę Z.
„Dochodziła godz. 18, gdy prostytutkę pod blok przywiózł znajomy taksówkarz” – relacjonuje GW. – „Zostawiła mu kartkę z numerem telefonu i adresem klienta. Po 10 minutach wysłał SMS-a: „OK. Bądź za godzinę.
O 19.30 taksówkarz zaczął się niepokoić. Zadzwonił do Barbary Z., ale nie odebrała. Zadzwonił pod numer klienta, ale telefon był wyłączony. Domofon też milczał. Zdenerwowany wrócił do auta i pojechał na najbliższy posterunek policji.
Mundurowym też nikt nie otwierał. Poprosili więc o pomoc strażaków. Jeden z funkcjonariuszy z podnośnikiem zajrzał przez okno do mieszkania. Ciemno. Ale nagle otworzyły się drzwi i snop światła padający z korytarza oświetlił postać ja-kiegoś mężczyzny. To był właśnie Jonasz S.
Jego pokawałkowaną ofiarę znaleźli w wannie. Wszędzie była krew. Znaleźli też narzędzia: sześć kuchennych noży, nożyczki i piłę do drewna.
Oględziny na miejscu zbrodni trwały dobę. Nawet doświadczeni śledczy byli wstrząśnięci. W zsypie mundurowi odkryli ubrania kobiety, a w altance śmietnikowej jej podarte notatki, kosmetyki i biżuterię.
Podczas przesłuchania bezpośrednio po zatrzymaniu Jonasz S. twierdził, że zaprosił kobietę dla żartu. Powiedział jej, że nie ma pieniędzy i może jej oddać tylko za taksówkę. Wg jego relacji chciała go spoliczkować, on chwycił ją za rękę, ona się potknęła, upadła i uderzyła w głowę. Gdy zorientował się, że nie żyje, postanowił pozbyć się ciała.
"Z sekcji zwłok wynika, że przyczyną śmierci było uduszenie łańcuchem. Co więcej, między prostytutką a jej późniejszym oprawcą doszło do zbliżenia - czytamy w  GW. - Potwierdziły to badania biologiczne. Jonasz S. nie wyjaśnił jednak tych rozbieżności. Podczas kolejnego przesłuchania odmówił składania wyjaśnień.”                          

Wróć do listy artykulów z tego wydania