Wyszukaj na stronie

1.317 zł brutto wynosi obecnie minimalne wynagrodzenie w Polsce. Ilu wyszkowian osiąga mniejszy jeszcze dochód, trudno określić. Wiadomo natomiast, że z pomocy społecznej w ubiegłym roku korzystało 1.629 mieszkańców gminy Wyszków. Do tego grona należy pani Monika, która wraz z dwojgiem dzieci żyje za 682 zł miesięcznie. Jak to robi? - Czasami sama się nad tym zastanawiam – mówi w rozmowie z NW.
Pani Monika od kilkunastu lat samotnie wychowuje dwoje dzieci, dziś już nastolatków. Zanim dostała mieszkanie komunalne, wraz z dziećmi schroniła się przed mężem w domu samotnej matki. Od roku nie pracuje. Aby poprawić swoją pozycję na rynku pracy, podjęła naukę (wkrótce czeka ją matura).
Miesięcznie ma do dyspozycji 682 zł (alimenty - 500 zł, zasiłek rodzinny - 182 zł). Od gminy otrzymuje dopłatę do czynszu, czasami, w okresie jesienno – zimowym, gdy dzieci chorują, korzysta z zasiłków celowych. W pierwszej kolejności pani Monika płaci rachunki. - Najgorzej narobić zaległości w płatnościach - przestrzega. Oczywiście, stara się, by rachunki były jak najmniejsze. - Są dni, kiedy telewizor w ogóle nie jest włączany, ale to dlatego, że nie mamy takiej potrzeby. Wolimy pójść na spacer, dużo rozmawiamy, czytamy książki – mówi.
Obok rachunków poważną kwotę w domowym budżecie stanowią wydatki na żywność. - Wydatki te są bardzo przemyślane. Nie kupuję słodyczy, papierosów, alkoholu. Przeglądam oferty sklepów, żeby sprawdzić, gdzie i co jest najtańsze. Mam 2 – 3 sklepy, w każdym kupuję coś innego. W ten sposób naprawdę dużo można zaoszczędzić – radzi. - Kupuję tyle jedzenia, żeby go nie wyrzucać. Jak patrzę, ile jedzenia leży pod kontenerami, to serce mnie boli. Przecież tyle ludzi nie ma co jeść. Kolejna rzecz: nie kupuję gotowych dań, wszystko robię sama. Zresztą np. pizza domowa bardziej mi smakuje od kupnej.
- Czy pozwala sobie pani na drobne przyjemności? – pytamy.
- Zależy, co dla kogo jest przyjemnością. Dla mnie przyjemnością jest czekolada, którą sobie od czasu do czasu kupuję. Kino, jakiejś wyjście – absolutnie nie.
Pani Monika nie należy do osób, które natychmiast po otrzymaniu pieniędzy szaleją między sklepowymi półkami. – Jest powiedzenie: „jak jest, to szelest”. Nie mam takich nawyków. Może to trochę pomaga, daje jakąś psychiczną satysfakcję chociaż na chwilę, ale ja tego nie praktykuję – podkreśla. - Nie twierdzę, że żyjemy w sztywnych zasadach. Nie ma przydziału jedzenia, każdy je tyle, ile potrzebuje. Ale wychodzę z założenia, że nie należy się objadać. Potem się choruje i potrzebne są pieniądze na leki. Niewielki domowy budżet może być problemem dla nastolatków. Czasami trudno odnaleźć się w szkolnym środowisku, gdzie nie bez znaczenia jest zasobność portfeli rodziców. - Mam wspaniałe dzieci – cieszy się pani Monika. - Nie wyróżniają się spośród rówieśników. Córka otrzymuje stypendium, udziela korepetycji. Za te pieniążki kupuje sobie ubrania. Przy okazji korzysta druga córka i, przyznam się, ja też. Wychodzą ze znajomymi, choć nie na imprezy, gdzie potrzebne są duże pieniądze. Bardzo się cieszę, że moje dzieci są zaradne. Potrafią gospodarować pieniędzmi, oszczędzać. Same opłacają np. jednodniowe wycieczki.
- Chodzimy po sklepach, oglądamy np. meble i już widzimy, jak wyglądałyby w naszym mieszkaniu. Potem się z tego śmiejemy. Można sobie chociaż pomarzyć, oczy nacieszyć. Życiowe trudności nie załamują naszej rozmówczyni, jest pogodna, ciepła, uśmiechnięta. - Jestem bardzo dumna z tego, co udało mi się osiągnąć - przyznaje. – Nie ukrywam, że czasami jest ciężko, człowiek jest zdany sam na siebie. Ale, na szczęście, mam przyjaciół. Nigdy nie było tak, że usiadłam i się załamałam. Moje marzenia związane są z dziećmi, chciałabym, żeby poszły na studia. Posiadanie dużych pieniędzy i kupowanie nie wiadomo czego nie jest dla mnie satysfakcją. Cenię w życiu inne wartości. Zależy mi na tym, żeby moi najbliżsi byli zdrowi i zadowoleni.
Przyznaje, że wsparciem, także finansowym, są dla niej przyjaciele. - Czasami zdarza mi się pożyczać pieniądze od znajomych, gdy występują nieprzewidziane wydatki, np. coś się popsuje. Ale dług spłacam od razu, żeby pożyczki nie nakładały się – podkreśla. Pani Monika jest jedną z setek wyszkowian korzystających z pomocy społecznej. - W 2009 r. z pomocy finansowej i rzeczowej (np. talonów na opał, żywność, obiadów) korzystało 1.629 osób – informuje dyrektor ośrodka Agnieszka Mróz.
O zasobności jej podopiecznych świadczy kryterium dochodowe uprawniające do korzystania z pomocy społecznej: 477 zł w przypadku osoby samotnie gospodarującej i 351 zł na osobę w rodzinie. Drugim warunkiem skorzystania z pomocy  jest występowanie jakiejś dysfunkcji w rodzinie (jest ich 15). Najczęstszą jest bezrobocie, występuje też wielodzietność, niepełnosprawność, samotne macierzyństwo.
- Duża liczba osób długotrwale korzysta z pomocy społecznej, ale są też osoby, które mają przejściowe trudności – dodaje Agnieszka Mróz.

Wróć do listy artykulów z tego wydania