Wyszukaj na stronie

W 65. rocznicę tragicznych wydarzeń w Katyniu, 15 kwietnia 2005 r. w Zespole Szkół na osiedlu ,,Polonez” w Wyszkowie została otwarta wystawa upamiętniająca poległych i pomordowanych na Wschodzie ,,Pamięć nie dała się zgładzić”. Artykuł, „Polegli na Wschodzie”, który  ukazał się w „Zeszytach Wyszkowskich” opracował Paweł Baranowski. I na wystawie i ww. tekście pojawiają się osoby, które w jakiś sposób są związane z Wyszkowem, a zostały zamordowane w Katyniu, Charkowie i Miednoje.
W siedzibie NKWD w Kalininie (obecny Twer) zamordowano w dniach 4 kwietnia – 19 maja 1940 roku 6.311 jeńców Ostaszkowa, a ciała pochowano w lesie we wsi Jemole koło Miednoje. Likwidację obozu kozielskiego przeprowadzono w dniach 3 kwietnia – 12 maja 1940 r., przewożąc jeńców koleją do Gniezdowa, a stamtąd autami do Lasu Katyńskiego. Łącznie zabito 4.421 jeńców.
Egzekucje więźniów Starobielska rozpoczęto realizować od 5 kwietnia 1940 r., łącznie mordując 3.820 oficerów. Jeńców wywożono koleją w grupach po 260 osób ze Starobielska do Charkowa, a z dworca kolejowego autobusami do więzienia wewnętrznego Zarządu Obwodowego NKWD. Ciała zamordowanych wywożono do lasu w pobliżu osiedla Piatichatki.
Oprawcy radzieccy, dokonując skrytobójczego mordu, byli przekonani, że zbrodnia nigdy nie ujrzy światła dziennego.
W Związku Radzieckim i rządzonej przez komunistów Polsce, Katyń był tematem tabu przez ponad 50 lat. Dopiero przemiany polityczne w Polsce i Europie Środkowej, a także rozpad ZSRR spowodowały, że powstały warunki do ujawnienia prawdy o zbrodni popełnionej przez NKWD wiosną 1940 r. (...)
W dniu 15 kwietnia 2005 r. w Zespole Szkół na osiedlu ,,Polonez” w Wyszkowie została otwarta wystawa upamiętniająca poległych i pomordowanych na Wschodzie ,,Pamięć nie dała się zgładzić”. Wystawę przygotowali nauczyciele tejże placówki oraz Mirosław Powierza ze Stowarzyszenia Przyjaciół Wyszkowa Puszczy Białej i Kamienieckiej. Wśród gości, któ-  rzy tego dnia odwiedzili szkołę, byli m. in. członkowie rodzin ofiar pomordowanych na ,,nieludzkiej ziemi”: rodziny Feliksa Sobolewskiego, Józefa Najnerta, Mariana Przychodzkiego i Eychlerów.
Na wystawie zostało przedstawionych wiele cennych dokumentów, które organizatorzy otrzymali od Muzeum Katyńskiego w Warszawie. Ekspozycję wzbogacił pokaz multimedialny o tematyce katyńskiej.
Jeden z fragmentów wystawy poświęcony był mieszkańcom naszego powiatu, którzy zostali rozstrzelani w Katyniu, Charkowie, i Miednoje.
                                                                                  
Starszy posterunkowy Feliks Sobolewski (ur. 15 czerwca   1899 r. w Pułtusku).
W czasie wojny obronnej 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Był więźniem obozu w Ostaszkowie. Na mocy decyzji Biura Politycznego WKP(b) 05.04.1940 r. został wraz z innymi polskimi policjantami i oficerami WP zamordowany w Miednoje.
      
Zygmunt Millbrandt (ur. 2 maja  1890 r. w Wyszkowie).
We wrześniu 1939 r. jako rezerwista (10. Pułku Piechoty) został powołany do służby wojskowej. Dalsze losy oraz okoliczności dostania się do niewoli radzieckiej nie zostały dotychczas wyjaśnione. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku. Z tego właśnie obozu żona otrzymała w listopadzie 1939 r. jedyny list. Jego nazwisko widnieje na liście jeńców 035 / 3 z kwietnia 1940 r., poz. 97, przekazanych do dyspozycji smoleńskiego NKWD. Został zamordowany w Lesie Katyńskim.  
Wacław Budrewicz. Zdjęcie pochodzi z Muzeum Katyńskiego

Wacław Budrewicz (ur. 11 listopada 1895 r. we wsi Brytanka na Ukrainie).
Podczas wojny polsko - bolszewickiej brał udział w bitwie pod Wyszkowem.  W dniu 19 sierpnia 1920 r. podczas  natarcia 31 pp. kpt. Mikołaja Bołtucia jako pierwszy przeszedł po spalonym moście przez rzekę Bug pod silnym ostrzałem kaemów. Po czym zebrawszy zaledwie 10 ludzi, nie czekając na resztę, wpadł do miasta, siejąc ogromny popłoch w szeregach sowieckich. Tym brawurowym atakiem przyczynił się do zdobycia miasta przez pułk. Za ten bohaterski czyn odznaczony został Orderem Virtuti Militari 5 kl. Nr 1141.
We wrześniu 1939 r. w bitwie w Borach Tucholskich został dwukrotnie ranny. Przewieziony do szpitala 9 Podlaskiej Dywizji Piechoty w Brześciu, dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony został w Starobielsku, skąd rodzina otrzymała dwie karty i telegram w kwietniu 1940 r. Zamordowany w Charkowie.   

Rotmistrz Wacław Haczyński (ur. 27 stycznia 1894 r. w Brańszczyku).
1 września 1939 r. zgłosił się do wojska, 18 września, jako major WP, został wzięty do niewoli w Łucku. Osadzony został w obozie w Kozielsku, a zamordowany w Lesie Katyńskim. Zidentyfikowany pod numerem 2808, ekshumowany z dołu śmierci do bratniej mogiły, prawdopodobnie czwartej.

Starszy posterunkowy Stanisław Kulasiński (ur. 30 kwietnia 1898 r. w Trzciance).
Po 17 września 1939 roku wieść o nim zaginęła. Najprawdopodobniej dostał się do niewoli radzieckiej. Sowieci wywieźli go, tak jak wielu policjantów, do obozu w Ostaszkowie.
Z dokumentów NKWD wynika, że  wywieziony został z obozu transportem nr 027/3 poz.83 na podstawie decyzji z dnia13 kwietnia 1940 r. Zamordowany strzałem w tył głowy w nocy z 13/14 kwietnia 1940 r., w więzieniu i siedzibie NKWD w Kalininie (Twer). Ciało Stanisława Kulasińskiego i 99 innych jeńców wywieziono na teren ośrodka wypoczynkowego NKWD we wsi Jamok k. Miednoje, następnie wrzucono do wykopanego przez koparkę dołu i zasypano.

Rotmistrz Józef Najnert (ur. 16 marca 1895 roku w Warszawie).
 Rodzina Najnertów mieszkała w Wyszkowie przy ulicy Kopernika (osiedle Parcele Huckie).
W dniu 1 października 1939 roku został wzięty do niewoli sowieckiej  w okolicach wsi Momoty i Krzemienia, na wschód od Niska nad Sanem. Był jeńcem obozu w Starobielsku. Zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie. Ostatnią kartę do rodziny wysłał w kwietniu 1940 r.

Wróć do listy artykulów z tego wydania