Wyszukaj na stronie

O miano najlepszych w Mistrzostwach Polski w kolarstwie torowym, które odbyły się w dniach 24-27 lipca w Pruszkowie, walczyli orliki (do lat 23) i juniorzy. Wśród 150 zawodników był wyszkowianin Konrad Dąbkowski. Startując w trzech konkurencjach, wywalczył dwa srebrne medale i jeden brąz.
Pruszkowski welodrom opanowała młodzież z całej Polski. Dla kadrowiczów był to generalny sprawdzian formy przed najważniejszymi imprezami roku. Utytułowany mieszkaniec Wyszkowa Konrad Dąbkowski startuje od trzech lat w barwach PTC Pruszków, obecnie jednego z najlepszych klubów w Polsce.
Mistrzostwa w Pruszkowie są ważne, jednak priorytetową są zbliżające się mistrzostwa Europy. Konrad w kategorii orlików w sprincie uległ jedynie Adrianowi Teklińskiemu ze Stalu Grudziądz. W kategorii keirin wywalczył brąz, ustępując dodatkowo Rafałowi Sarnackiemu. Drugi srebrny medal przyniosła mu konkurencja drużynowa w sprincie, gdzie razem z Grzegorzem Drejgierem i Amadeuszem Błaszczykiem pokonali pierwszą drużynę Grudziądza, przegrywając za to z drugą.

Wyniki:
Sprint orlik
1. Adrian Tekliński – ALKS STAL OCETIX
2. Konrad Dąbkowski – PTV Pruszków
3. Rafał Sarnecki – ALKS STAL OCETIX
Sprint drużynowo
1. ALKS STAL OCETIX Grudziądz II
2. PTC Pruszków
3. ALKS STAL OCETIX Grudziądz I
Keirin orlik
1. Adrian Tekliński – ALKS STAL OCETIX Grudziądz
2. Rafał Sarnecki – ALKS STAL OCETIX Grudziądz
3. Konrad Dąbkowski – PTC Pruszków

W naszym kraju istnieje tylko jeden tor kryty - w Pruszkowie, więc tam odbywają się mistrzostwa Polski. Ich głównym zadaniem jest ustalenie kadry startującej w mistrzostwach Europy, które w tym roku odbędą się na welodromie w Sankt Petersburgu. Wyjazd na ME Konrad miał już zapewniony wcześniej.
– Bardzo widowiskowy sport, szybki – mówi o uprawianej dyscyplinie. - Wymagający niesamowitej sprawności, siły fizycznej. Jest bardzo dużo taktyki, przepychania się, barowania, zajeżdżania, co nie rzadko kończy się tragicznie. Po torach rozpędzamy się do 70 km na godzinę, wszystko jest dozwolone. Jak każdy sport, wiąże się z ryzykiem. Żeby  wygrać, trzeba wszystkie czynniki zgrać w jednym momencie idealnie, tylko wtedy masz szansę, zwyciężają szczegóły, ułamki sekund.
Jak można pogodzić dyscyplinę tak wymagającą z prywatnym życiem.
- Życie profesjonalnego kolarza torowego wyklucza z życia praktycznie wszystko. 90% czasu spędzamy na zgrupowaniach, treningach, wysiłkowych lub siłowych. Często jest tak, że zaczynamy pierwszy trening o siódmej, drugi o dziesiątej i jeszcze czeka nas trzeci - około 16.00. Czasu na odpoczynek prawie nie ma. Niestety, jeśli chce się być najlepszym, osiągać wyniki rywalizując na najwyższym poziomie, nie może prowadzić luźnego życia, jak to jest w przypadku piłkarzy, gdzie trening nie dość, że raz dziennie, po pracy, to jeszcze intensywność nie równa się w nim 10 procentom naszych treningów. Ścisła, przypisana dieta, ustalony cały grafik dnia, nawet w czasie wolnym trener zaleca nam wypoczywać aktywnie, czyli przejechać sobie wieczorem 50 kilometrów na szosie…
A praca? Szkoła? Dziewczyna?
- Jako wyczynowi sportowcy dostajemy za swoją pracę odpowiednie wynagrodzenie, aczkolwiek, jak na takie wyrzeczenia, powinno być ono o wiele większe. Tutaj ponownie możemy nawiązać do piłki nożnej, gdzie dzięki popularności dyscypliny obraca się w jej świecie kosmicznymi sumami, a piłkarze trenują mniej intensywnie. U nas jest inaczej, wszyscy wiemy, że kolarstwo torowe nie jest w Polsce popularne. Mimo że jest dyscypliną widowiskową, nie przyciąga zbyt szerokiej publiczności, bo w sumie gdzie? Nie ma obiektów. Pruszkowski tor jest jedynym krytym, ale miejsca dla widowni jest mało. Ciężko jest pogodzić tak wymagający sport ze swoimi zajęciami, dziewczyną, kiedy wiecznie cię nie ma, bo trenujesz. Ale staram się wszystko to jakoś godzić.
To chyba już nie jest zwykłe uprawianie sportu?
- Można to tak ująć. Sport skończył się już dawno temu. Jeżdżę 12. rok i wcale nie jest tak, że uśmiecham się na myśl o treningu, o zawodach. Od pewnego czasu, na tym poziomie traktuję to już jako pracę i obecnie sposób na życie. Skupiasz się tylko na tym, by być coraz doskonalszym. A przecież wcale nie jesteśmy najlepsi na świecie. Są dużo lepsi od nas i czasami bezradny się staję, kiedy włożę maksimum zaangażowania w przygotowania do imprezy, a przegrywam z kimś z innego kontynentu o prawie sekundę. Jak to jest? Czasami się zastanawiamy.
W wakacje również nie dostajecie wolnego?
- Teraz przyjechałem do Wyszkowa, bo dostałem od trenera 8 dni wolnego, z tym, że przez cztery mogłem wyjechać nad morze, a przez resztę już powoli muszę wprowadzać się do treningu, np. 50-kilometrową rundką. Ciężko o udane wakacje, zwłaszcza kiedy, tak jak w tym roku, pojechałem do Krynicy akurat wtedy, kiedy padał deszcz.
Najbliższe plany?
- Już dziewiątego sierpnia wraz z kadrą udajemy się na 52 dni do Spały kontynuować przygotowania do Mistrzostw Europy, które odbędą się w dniach 10-15 września w Sankt Petersburgu.
Korzystając z okazji, chciałbym podziękować miastu na czele z burmistrzem Nowosielskim, który bardzo mi pomaga w przygotowaniach, przydzielając coroczne stypendia. Jest to dla mnie bardzo ważne, nigdy nie zapominam o Wyszkowie i zależy mi, by promować go jak najdłużej. 
A my gratulujemy Konradowi sukcesów i życzymy zwycięstwa w Rosji.

Wróć do listy artykulów z tego wydania