Czy rzeczywiście znana?
Nadspodziewanie wiele osób przyszło wieczorem 24 marca do miejskiej biblioteki na spotkanie z Waldemarem Smaszczem i Leszkiem Długoszem, którzy słowem i piosenką w interesujący sposób przybliżyli obecnym poezję Marii Konopnickiej oraz jej skomplikowaną biografię.
8 października 2010 roku minęło 100 lat od śmierci Marii Konopnickiej – pisarki, poetki, tłumaczki, patronki wielu szkół i ulic (jednak nie w gminie Wyszków). Ta okrągła rocznica była powodem do spotkania z kulturoznawcą i eseistą Waldemarem Sma-szczem (wielokrotnie był gościem naszej biblioteki) oraz śpiewającym poetą, związanym z krakowską „Piwnicą pod Baranami”, Leszkiem Długoszem.
Leszek Długosz był już w bibliotece; w maju 2007 roku, na Wyszkow-skich Spotkaniach z Książką.
- Cztery lata, dobra kadencja – ocenił żartobliwie czas między kolejnymi spotkaniami.
- Maria Konopnicka, oczywiście wszystkim nam znana, ale czy rzeczywiście znana? – z powątpiewaniem py-tała dyrektor biblioteki Małgorzata Ślesik-Nasiadko. - Wychowywaliśmy się na jej utworach, mamy z nimi do czynienia na różnych uroczystościach patriotycznych, z „Rotą” na czele, ale czy nie jest to powierzchowna znajomość? Posłużę się małą prowokacją i zacytuję jeden z utworów Konopnickiej:
Ale się lękam, tak jak Mojżesz trądu,
Że po śmierci jakaś dłoń Judasza
Zacznie artykuł od słów: Znana nasza
Znana? Kto znał mnie? Chcę widzieć człowieka,
Co by mi w oczy powtórzył to słowo
Tak, by mu kłamstwem nie drgnęła powieka.
Znana „nasza”. O nędzna wymowo,
Jakże ty jesteś od prawdy daleka!
Ten wiatr i obłok lecący nad głową
Więcej wam znane i więcej wam krewne
Niż ja, niż serce moje smutne, śpiewne.
(…)
Ta brzoza, gaj ten i to kwiecie z głazem
Lepiej mnie znają niż wy wszyscy razem.
Dyrektor wyraziła nadzieję, że to spotkanie przyczyni się do głębszego poznania twórczości i postaci M. Konopnickiej.
Artystka słowa
O Marii Konopnickiej jako o pisarzu i niezwykłej osobowości mówił, jak zawsze zajmująco, Waldemar Smaszcz, czytał też jej wiersze.
- Moim zdaniem, wręcz nieszczęściem jest to, że duży wybór pism Konopnickiej powstał w latach 50. I tak szczęście, że zrobiła go osoba dużej klasy, pani prof. Alina Brodzka. Od tej pory nie przygotowano dużego zbioru. W ubiegłym roku pominięto ją tak, że aż bolało. Trochę żartowałem, że w Roku Chopina nie starczyło miejsca dla Marii Konopnickiej.
Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 r. w Suwałkach jako Maria Wasiłowska; dzieciństwo spędziła w Kaliszu. Za mąż wyszła w wieku 20 lat, przez 10 lat małżeństwa urodziła 8 dzieci. W 1876 r. zostawiła męża i przeniosła się dziećmi do Warszawy.
- Biografia jej układała się przedziwnie – zauważył Waldemar Smaszcz.
Podkreślił, że to artystka słowa, osoba świadoma tego, czym może być twórczość poetycka.
- Jako nowelistka była niezrównana, ale będę mówić o jej poezji, bo to mnie najbardziej interesuje. Miała świadomość, że w kraju brak miejsca dla poezji.
Zachwycał się m.in. wierszem „Poznaliśmy się - do znania nieskorzy…”, a szczególnie wersem:
A nad Florencją stał nów i srebrzyście
Na marmur biały róż białych siał liście.
Wiersz powstał we Florencji, po spotkaniu poetki z Teofilem Lenartowiczem (1822 – 1893), tak jak i ona „lirnikiem mazowieckim”. Warto wspomnieć, że Lenartowicz wraz z Karolem Brzozowskim, Cyprianem Norwidem i Michałem Morzkowskim bywali w Wyszkowie u rodziny Bogdaszewskich (grób Józefa Bogdaszewskiego z 1847 r., najstarszy na wyszkowskim cmentarzu, wymaga pilnego odnowienia – red.).
- Jest do odczytania Maria Konopnicka; wielki smutek, że w roku stulecia nie wydano wyboru jej wierszy – podsumował Waldemar Smaszcz.
- Liryki, które on wybrał są zjawiskowe – zapowiedział recital Leszka Długosza - pokazują, jak subtelny może być język polski i jakie cuda można z niego wydobyć.
Artysta śpiewał piosenki do wierszy Konopnickiej (np. „Kubek”), Lenartowicza („Złoty kubek”), Czesława Miłosza i swoich, przeplatał je ciekawą gawędą, nie tylko o poetce. Wykonał też swoje znane i oczekiwane przez publiczność piosenki: „Dzień w kolorze śliwkowym” czy „Kwiecista zwiewna twa sukienka”. Udało mu się wytworzyć niezwykły, nieco nostalgiczny nastrój.
ES
Komentarze
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami internautów. Redakcja Nowego Wyszkowiaka nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Redakcja zastrzega sobie możliwość przeredagowywania fragmentów komentarzy w sposób nie zmieniający ich przekazu, a w szczególnych przypadkach usuwania fragmentów lub całych komentarzy. Nie będziemy publikować opinii, które są wulgarne, obraźliwe, naruszające zasady współżycia społecznego, zawierają adresy www i e-mail oraz dane osobowe i teleadresowe, obrażają osoby publiczne, obrażają inne osoby uczestniczące w dyskusji, mogą łamać prawa autorskie, nie są zgodne z tematem komentowanego artykułu.
2011-03-30 20:52
~o
ciekawe do czyich pięt ty dorastasz z tego jak piszesz...
2011-03-30 19:30
~do słowem
Z tego, jak piszesz, to nawet do piet jej nie dorastasz.
2011-03-30 17:57
~słowem
jakże znana prowokacja ,znanej autorki prowokacji i premedytacji ,,jakże ty jesteś od prawdy daleka !\'\' prawdziwa prawda i trafny cytat.
Czytaj w aktualnym numerze
Reklama
Najczęściej czytane
Archiwum
Reklamy google
