- Te dni są największym świętem kościelnym i stanowią szczyt całego roku liturgicznego, bo nie tylko wspominamy, ale uobecniamy w liturgii Kościoła dzieło naszego odkupienia.

- Tak, kapłani koncelebrują je z Biskupem Diecezjalnym, ukazując jedność kapłaństwa, którego pamiątkę ustanowienia Kościół obchodzi właśnie tego dnia. W innych kościołach wolno odprawić tylko jedną Mszę św., wieczorem. Nazywamy ją Mszą św. Wieczerzy Pańskiej.

- Nabożeństwo rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej. Potem w uroczystej modlitwie powszechnej staramy się pamiętać o wszystkich, bo wszystkich obmyła krew Chrys-tusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym liturgii jest adoracja krzyża i Komunia św. Zgodnie ze zwyczajem, na zakończenie eucharystyczne Ciało Chrystusa zostaje uroczyście przeniesione do tzw. Grobu Pańskiego.

- Jedynym elementem liturgicznym jest sprawowanie Liturgii Godzin. Wierni przed Grobem Pańskim czuwają na modlitwie.

Starym zwyczajem Kościoła w Wielką Sobotę błogosławimy pokarmy na stół wielkanocny. Po Mszy Rezurekcyjnej zasiądziemy do świątecznego stołu i złożymy sobie życzenia, te pokarmy będą naszym posiłkiem. Nowe życie symbolizują właśnie poświęcone jajeczka.

Noc z soboty na niedzielę jest naprawdę Wielką Nocą, bo w niej uobecniamy w sposób sakramentalny najważniejsze wydarzenie w dziejach świata i ludzkości, jakim było przejście (pascha) ze śmierci do nowego życia. Dynamika nocy paschalnej koncentruje się wokół nowego życia w Chrystusie, dlatego też jej liturgia pełna jest symboli życia: światło, słowo, woda i uczta. Wigilia paschalna powinna zakończyć się (wg przepisów liturgii rzymskiej) procesją rezurekcyjną. Tradycją Kościoła Rzymsko-katolickiego w Polsce są procesje rezurekcyjne we wczesnych godzinach rannych.

Procesja rezurekcyjna jest uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa. W czasie Wigilii Wielkanocnej słyszymy wezwanie: „Weselcie się zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się, słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy tak wielki Król odnosi zwycięstwo! Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, bo jesteś wolna od mroku, co świat okrywa!”
 

- Chodzi o dzieło zbawienia, które dokonało się właśnie na krzyżu. Tak jak historycznie Jezus umarł na krzyżu 2 tys. lat temu (wtedy miał 33 lata), tak dzisiaj uobecnia swoją ofiarę w każdej Mszy św. Uroczystym przeżyciem Triduum Paschalnego, dokładnie w Wielki Piątek, o którym wcześniej rozmawialiśmy, jest szczególny moment, kiedy klękamy przed krzyżem, całujemy go, kiedy go adorujemy, bo wierzymy, i wyznajemy to publicznie, że na tym krzyżu dokonało się nasze osobiste odkupienie. Dziełem zbawienia Chrystus ogarnął każdego człowieka, także i mnie, i taka wiara każe nam ten krzyż uszanować.

- Krzyż jest w centrum całej naszej wiary, naszego życia. To krzyż, w czasach rzymskich narzędzie hańby, egzekucji, śmierci, staje się symbolem zbawienia, zwycięstwa, symbolem wyzwolenia człowieka.

Są też krzyże, które towarzyszą nam w codziennym życiu: to często praca, brak zrozumienia wśród ludzi, problemy rodzinne, zawodowe, społeczne, kłopoty ze zdrowiem. Są krzyże mniejsze i większe, to nasze cierpienie. Ale krzyż to też nasza nadzieja. Przygnieceni problemami spoglądamy na krzyż Chrystusa, na te dwie skrzyżowane belki, by odnaleźć w nim nadzieję. Cierpienie, słabości, grzechy, upadki wcześniej czy później miną, bo Chrystus dokonał zwycięstwa i dzisiaj zaprasza do udziału w tym zwycięstwie każdego z nas. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, krzyż byłby tylko krzyżem, tak jak dla wielu szubienica jest tylko szubienicą. To dzięki zmartwychwstaniu Jezusa krzyż jest naszą siłą i naszą nadzieją.

- Ale wiara to nie sielanka. Krzyż, oczywiście, jest ciężarem, ale nasze życie właśnie w krzyżu nabiera wartości. Wiara pozwala nam zrozumieć, że poprzez nasze życie mamy sobie zasłużyć na życie wieczne. Krzyż trzeba zrozumieć i przyjąć, nie buntować się przeciwko niemu; chociaż nie jest to łatwe.

- Domyślam się, że mówimy o rocznicy katastrofy smoleńskiej i o tym, co wydarzyło się na Krakowskim Przedmieściu, jak bardzo postawiony przez harcerzy krzyż poróżnił Polaków. Zapewne dlatego, że do dziś jest jeszcze niewyjaśniona sprawa tego tragicznego wypadku. Niepotrzebnie drzewo krzyża, które dla nas, ludzi wierzących, jest święte, bo na nim umarł Jezus Chrystus, zostało wmanipulowane w rozgrywki polityczne.

Inna sprawa, że na samym początku zabrakło odwagi cywilnej, żeby powiedzieć jasno, prosto, konkretnie, że zdarzył się wypadek. Każdy człowiek chce wiedzieć, dlaczego, jakie były przyczyny? Niepotrzebne było manipulowanie opinią publiczną. To wymknęło się spod kontroli. Dzisiaj rzeczywiście widzimy, że naród jest podzielony.

Zamierzamy jednak przeżywać te święta radośnie. Trzeba pamiętać, że Święta Wielkanocne to zwycięstwo nad śmiercią i nad wszelkiego rodzaju podziałami. Cała oktawa (8 dni) od Wielkanocy jest jednym wielkim świętem kończącym się Niedzielą Miłosierdzia Bożego, ustanowioną przez Jana Pawła II. W tym roku będzie to dzień szczególny – bo to dzień jego beatyfikacji. Osobiście wierzę, że będzie to szczególna interwencja błogosławionego Papieża, kolejny cud, który jakoś Polaków scali, zjednoczy i z większą miłością spojrzymy na otaczających nas ludzi, nawet gdyby ich myślenie różniło się od naszego.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: