Ks. Kanonik Stanisław Szulc
– proboszcz parafii św. Wojciecha w latach 1984-2008, w latach 1984 - 2004 wicedziekan dekanatu wyszkowskiego, wspaniały kapłan, opiekun chorych i niepełnosprawnych, niestrudzony pielgrzym i gorący patriota; człowiek wielkiego serca i równie wielkiej skromności. 11 czerwca br. minie 50 lat jego posługi kapłańskiej, z czego połowa upłynęła w Wyszkowie.

Stanisław Szulc urodził się 5 kwietnia 1937r. w Zambskach Kościelnych koło Pułtuska. Jego rodzice, Roman i Władysława, prowadzili gospodarstwo rolne i wychowali ośmioro dzieci, Stanisław był najstarszym z nich.

Na młodego Stanisława silnie oddziaływała atmosfera rodzinnego domu, skromność, pracowitość i pobożność rodziców. Również z domu wyniósł przywiązanie do tradycji narodowych i wartości patriotycznych. Jako dziecko często odwiedzał z ojcem groby poległych Bohaterów Września, co uwrażliwiło go na historię Polski i rozbudziło umiłowanie Ojczyzny. Znaczący wpływ na rozwój duchowy młodego Stanisława i decyzję o wstąpieniu do seminarium miał proboszcz zambskiej parafii, ks. Karol Korzybow. To on nauczył młodego ministranta Stasia bezinteresownego posługiwania ludziom i stał się dla niego wzorem kapłana. Tak więc już po ukończeniu siedmioklasowej szkoły podstawowej Stanisław Szulc podejmuje naukę w Niższym, a następnie Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku. 11 czerwca 1961 r. przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Tadeusza Zakrzewskiego.

Posługę kapłańską ks. Stanisław rozpoczął w Gostyninie, w 1968 r. został przeniesiony do Nasielska, w 1973 r. do Ciechanowa, a następnie do Chociszewa i Smoszewa. W 1975 r. został proboszczem parafii w Smoszewie, a w rok później - w Gradzanowie.

1 października 1984 r. został proboszczem parafii św. Wojciecha w Wyszkowie. Funkcję tę sprawował nieprzerwanie przez prawie ćwierć wieku, do 24 sierpnia 2008 r. 

W 1985 r. otrzymał tytuł kanonika gremialnego Kapituły Kolegialnej Pułtuskiej, w 1992 r. - kanonika honorowego Kapituły Kolegialnej Pułtuskiej, a w 2002 r. - kanonika gremialnego Kapituły Kolegialnej w Myszyńcu.
 

Początek kapłańskiej drogi ks. Szulca przypada na okres największej propagandy antykościelnej, kiedy religia została wycofana ze szkół. On jednak już w 1961 r. w Gostyninie zorganizował po raz pierwszy pielgrzymkę dla młodzieży licealnej, czym naraził się ówczesnym władzom i był wzywany do komitetu partii. Innym razem za zorganizowanie pielgrzymki bez oficjalnego pozwolenia zatrzymano go w areszcie i zarekwirowano motor. W Wyszkowie ks. Szulc otrzymał zakaz organizowania pielgrzymki do Osucho-wej, za to rok później udało mu się poprowadzić do tego Maryjnego sanktuarium półtora tysiąca osób. Na 30 lat kapłaństwa w świecie komunistycznym takich incydentów było wiele, ale nigdy nie zniechęciły one ks. kanonika do organizowania i uczestniczenia w pielgrzymkach. Całe jego kapłańskie życie upływało pod znakiem nieustannego pielgrzymowania, pojmowanego jako szczególne błogosławieństwo i wyznanie wiary. Setki, a nawet tysiące osób uczestniczyło w peregrynacjach prowadzonych przez tego niestrudzonego kapłana – pielgrzyma. Przez ponad ćwierć wieku pielgrzymował do Ostrej Bramy, na Jasną Górę, do Loretto, Osuchowej i do wielu innych miejsc kultu.

Również w okresie stanu wojennego nie zabrakło ks. Szulcowi odwagi, by wspierać działaczy środowiska solidarnościowego, organizować w kościele Msze w intencji Ojczyzny oraz występy artystów scen warszawskich związanych z opozycją, m.in. Mai Komorowskiej czy Bernarda Ładysza. W uznaniu za zasługi dla Kościoła i Ojczyzny otrzymał od Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Srebrną Klipę Papieską „Nie lękajcie się”.
 

Ks. Stanisław to również kapłan – budowniczy. W każdej parafii, w której był proboszczem, pozostawił nową świątynię. Wybudował kościół w Smoszewie, przebudował świątynię w Gradzanowie, jego staraniem w latach 1984-1986 wybudowano kościół filialny św. Rocha w Gulczewie, w 1984 r. rozpoczął największe swoje dzieło budowlane - kościół p.w. Matki Bożej Częstochowskiej w Wyszkowie. Świątynię w 2000 r. poświęcił ks. bp Stanisław Stefanek. W 1991 r. staraniem ks. Szulca została też wybudowana plebania.
 

W Wyszkowie ks. Stanisław powszechnie uważany jest za kapelana chorych i niepełnosprawnych, choć oficjalnie nikt go nim nie mianował. Ten zaszczytny tytuł nadali mu jego podopieczni. Ks. Szulc potrafił zawsze znaleźć się tam, gdzie było cierpienie, choroba, niedostatek. Organizował rekolekcje dla chorych, niepełnosprawnych, samotnych i ubogich, dziesiątki osób otrzymały od niego pomoc finansową na leczenie i rehabilitację, przez wiele lat dowoził własnym samochodem osoby niepełnosprawne spoza Wyszkowa na zajęcia rehabilitacyjne w Dziennym Centrum Aktywności. Współpracował także z Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Wyszkowie, z Domem Pomocy Społecznej w Brańszczyku, z wyszkowskim kołem Polskiego Związku Niewidomych, Ośrodkiem Szkolno – Wychowawczym, wieloma innymi instytucjami i organizacjami społecznymi. Od 8 lat przy parafii św. Wojciecha działa Hospicjum Domowe, na które ks. Szulc zaadaptował pomieszczenia w podziemiach kościoła. 

Za bezinteresowną pomoc duchową i materialną wszystkim potrzebującym, otrzymał w 2000 r. w plebiscycie „Nowego Wyszkowiaka” tytuł „Wyszkowianina o Dobrym Sercu”, a w 2003 r. nagrodę Starostwa Powiatowego w Wyszkowie „Zaczyn”.