Spektakl  Jaskółka jest adaptacją opowiadania Iwana Turgieniewa Żywe relikwie, autorstwa i w reżyserii Żanny Gierasimowej, z muzyką Roksany Vikaluk. Główna bohaterka, Łukieria -  sparaliżowana, porzucona przez narzeczonego (który ożenił się z inną i ma z nią dzieci), a przed wypadkiem piękna i wesoła dziewczyna - od siedmiu lat żyje w samotności, w szopie czy stodole. Pije tylko wodę. Z rzadka zaglądają do niej ludzie.  Radość życia dziewczyna odnajduje tylko w snach (zawsze jest wtedy zdrowa) i marzeniach. Tę postać odtwarzają dwie aktorki: Brygida Turowska – Szymczak i Roksana Vikaluk (uosobienie wolnego ducha Łukierii; śpiewa, tańczy).

W minioną środę, 20 lipca, ten niezwykły spektakl można było obejrzeć w naturalnej scenerii w Gulczewie w domostwie profesora Ludwika Maciąga. Było to duże przeżycie zarówno dla widzów, jak i dla aktorek, które pierwszy raz grały w takich warunkach. Drabiniasty wóz, który służy za łóżko Łukierii i ogranicza jej przestrzeń życiową, stanął nie na teatralnej scenie, lecz w stodole.  W przyćmionym świetle lampy widać było prawdziwe ćmy, meszki i komary (uciążliwe dla aktorki), z drzew spadały krople wody po niedawnym deszczu (w pewnym momencie przedstawienia słychać było nagrane dźwięki burzy i ulewy). Akcja przenosiła się też w dwa inne miejsca. Za aktorkami widzowie podążali do ogniska i nad stawek. Wspaniała gra Brygidy Turowskiej – Szymczak sprawiała, że widz odczuwał dramat i ogromną samotność kreowanej przez nią bohaterki. Psychologiczną prawdę postaci aktorka buduje na postawie każdego detalu: modulacją głosu, pauzą, mimiką, gestem ręki. Niczego nie nadużywa, wszystko pozostaje w należytej proporcji, dlatego też tak wiarygodnie wybrzmiewają jej refleksje na temat radości życia. Radości życia osoby od wielu lat zamkniętej w szopie, skąd świat ogląda tylko przez szczeliny między deskami. Piękna, głęboka, przejmująco zagrana rola – to niezwykle trafna opinia jednej z recenzentek, Temidy Stankiewicz-Podhoreckiej. 

Niezwykły klimat spektaklu potęgowały muzyka, starosłowiańskie i staroruskie pieśni, dumki i czastuszki w interpretacji, obdarzonej wspaniałym głosem, Roksany Vikaluk. 

Publiczność, która zgromadziła się na spektaklu w Gulczewie, przez czas jego trwania jakby przebywała w innym świecie. Nie zabrakło wzruszeń, prawdziwych łez i refleksji. Pomysłodawcom tego przedsięwzięcia należą się ogromne brawa i podziękowania. Tym bardziej, że zapowiedzieli kontynuowanie tego typu działań artystycznych.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: