GMINA DŁUGOSIODŁO: O Długosiodle w Półprzewodniku Polityki
Do wakacyjnego odpoczynku w okolicach Długosiodła prof. Henryk Samsonowicz zachęca w „Półprzewodniku Polityki”, jednym z najpopularniejszych polskich tygodników. „W wakacje zanurzam się w ojcowiźnie, a to pojęcie można rozciągnąć na Mazowsze, z którego historią splotły się losy Samsonowiczów.”
„Chociaż urodziłem się i wychowałem w Warszawie, moja ojcowizna znajduje się na tym najstarszym Mazowszu, w Puszczy Białej nad Narwią, koło Długosiodła, miejscowości starszej niż stolica, bo wzmiankowanej już w 1076 r.” – pisze historyk. Pochodząca z Podlasia rodzina Samsonowiczów w 1904 r. kupiła majątek w Lipniku, gdzie w dworze spędzała wakacje.
Podczas II wojny światowej młody Henryk Samsonowicz z ukrycia obserwował poczynania wojsk, ponieważ dwór znalazł w pobliżu granicy Rzeszy i Białoruskiej Republiki Sowieckiej. W Długosiodle w 1944 r. na pogrzebie babki po raz ostatni widział brata, porucznika batalionu Zośka, który miesiąc później zginął w Powstaniu Warszawskim.
W 1949 r. „w ramach wzmożonej walki z wrogami klasowymi” rodzina utraciła majątek w Lipniku, a na wakacje zaczęła przyjeżdżać do Przetyczy. „Czas spędzaliśmy na grzybach, pływaniu w Narwi, wędrówkach po puszczy i łąkach. Puszcza Biała słynie z grzybów – są tu prawdziwki, kanie i rydze” – pisze profesor. – „Okoliczne lasy zawsze były dla ludzi rezerwuarem żywności, oprócz grzybów i jagód dostarczały miód, mięso, a przede wszystkim drewno. Dla Mazowsza był to najważniejszy z surowców, który pozwolił Polsce zaistnieć na europejskim rynku.”
W latach 70. rodzina kupiła działkę w Ostrymkole Dworskim: „Nie dość, że drewniana chałupa (przeniesiona z pobliskich Znamiączek) stanęła na rydzowisku, to z tarasu widać rzekę, po której suną łodzie, kajaki i jachty w drodze na Mazury. Narew to rybna rzeka. Za moich młodych lat do Ostrokołu przyjeżdżano na węgorze, bo ich skóry doskonale nadawały się do mocowania cepów. Mnie łowienie ryb specjalnie nie bawiło, wolałem pływać. Do dziś najchętniej przepływam na drugi brzeg (chociaż bywają lata, że poziom Narwi jest tak niski, że można ją przejść), by powłóczyć się po łąkach, obserwując gniazdujące ptaki. Poza bocianami można spotkać ich czarnych kuzynów, liczne stada czapli, rybitw, kosów, drozdów, dudków i wielu innych rzadkich gatunków.”
Opisując, dość szeroko i ciekawie, historię Mazowsza, prof. Samsonowicz zaprasza także do Pułtuska nazywanego Mazowiecką Wenecją i w okolice Ostrowi Maz.
„Wiem, że żyzne mazowieckie piaski nie każdego zachwycą” – przyznaje na koniec. – „Może żeby rozsmakować się w urodzie tutejszych wiosek ukrytych w grzybnych lasach lub przycupniętych na skraju łąk, trzeba być stąd. Ale coś musi być w tym krajobrazie, historii i nastroju Mazowsza, że się do niego tęskni. (…) Mnie wystarczy zatrzymać się na podmokłych łąkach zwanych Bagnem Pulwy, gdy zachodzące słońce rzuca refleksy na ciągnące się po horyzont zielone równiny, z oddali słychać śpiew słowików, „w głębi ciemnej nieba wziąć jęczą żurawie.”
opr. SB
Komentarze
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami internautów. Redakcja Nowego Wyszkowiaka nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Redakcja zastrzega sobie możliwość przeredagowywania fragmentów komentarzy w sposób nie zmieniający ich przekazu, a w szczególnych przypadkach usuwania fragmentów lub całych komentarzy. Nie będziemy publikować opinii, które są wulgarne, obraźliwe, naruszające zasady współżycia społecznego, zawierają adresy www i e-mail oraz dane osobowe i teleadresowe, obrażają osoby publiczne, obrażają inne osoby uczestniczące w dyskusji, mogą łamać prawa autorskie, nie są zgodne z tematem komentowanego artykułu.
Lista komentarzy jest pusta!
Czytaj w aktualnym numerze
Reklama
Najczęściej czytane
Archiwum
Reklamy google
