Ciało ks. Szulca wystawione jest w kościele św. Wojciecha, gdzie modlitwy potrwają do pogrzebu, który odbędzie się we wtorek 6 grudnia.

Trumna z ciałem ks. Stanisława Szulca stanęła w jego ukochanym kościele już w niedzielę 4 grudnia po południu. Wierni licznie gromadzą się, by zmówić modlitwę i oddać pokłon zmarłemu.

W niedzielę podczas kazania na wieczornej Mszy św. pięknie o swoim poprzedniku mówił ks. proboszcz Roman Karaś: - Księże Kanoniku, byłeś proboszczem tej parafii przez ponad 25 lat, tworzyłeś tę parafię, budowałeś kościół i plebanię, budowałeś kościół materialny, ale nade wszystko troszczyłeś się o Kościół duchowy.

Ks. Karaś wspominał czasy, gdy w parafii św. Wojciecha był wikariuszem: - Księże Kanoniku, podziwiałem twoją gorliwość, pracowitość. Ty nie miałeś czasu dla siebie, nie oszczędzałeś się, całe swoje siły, całego siebie oddawałeś Bogu i Kościołowi, ludziom i parafii. Kościół był twoim domem, na plebanię przychodziłeś tylko coś zjeść, i to nie zawsze, położyć się spać.

- Taki był ks. Kanonik. On się nie skarżył, nie narzekał – mówił ks. proboszcz. - Kiedy chorował przez ponad rok i pytałem, jak się czuje, odpowiadał: „Dobrze”. Może ks. kanonik czegoś potrzebuje? Odpowiadał: „Wszystko mam, nic mi nie trzeba.” Księże Kanoniku, troszczyłeś się o chorych i niepełnosprawnych, a potem sam jako chory uczyłeś przeżywać cierpienie. 

Ks. Roman zachęcał, by wierni, którym zmarły proboszcz udzielił chrztu, Pierwszej Komunii Świętej, ślubu, których spowiadał, z którymi pielgrzymował do Częstochowy, Wilna, Loretto, Osuchowej, św. Rozalii, uczył katechezy, modlitwy, którzy słuchali jego kazań, zastanowili się nad tym, jak dziś - w świetle wiary - wygląda ich życie. - Może potrzeba posłuchać głosu serca, sumienia? A dzisiaj, w drugą niedzielę adwentu, Chrystus mówi nam: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego” – przypomniał jedno z czytań Pisma Św. - A może nam to życie trochę się pogmatwało, poplątało, a może układamy je według tego, co nam się wydaje. Pogmatwała się hierarchia wartości, może przykazania są niewygodne, Kościół niewygodny, przeszkadza krzyż i rodzina. A dla ks. Kanonika TAK znaczyło TAK, a NIE znaczyło NIE. Ks. Kanonik nie paktował ze złem, głosił prawdę. Przez 50 lat swojego kapłaństwa przeżywał różne sytuacje społeczne i polityczne, ustrojowe, ale zawsze głosił prawdę Chrystusowej Ewangelii.

Ks. Szulc jest też przykładem dla tych, w których życiu „modlitwa, Kościół zeszły na drugi plan, nie ma czasu dla Boga, na niedzielną Eucharystię”. - Ks. Kanonik wstawał o 4.00 rano, by mieć czas na modlitwę, rozmyślanie, brewiarz, różaniec, koronkę, Apel Jasnogórski, adorację Najświętszego Sakramentu – wspominał ks. Karaś. - Nie tracił czasu na oglądanie telewizji. „A po co mi telewizor?” – mówił. – „Wolę poczytać.”

- Dzisiaj dziękujemy Bogu za ks. Kanonika, za jego życie, 50 lat kapłaństwa, w tym 25 lat w Wyszkowie. Dziękujemy za wszelkie dobro, jakiego doznaliśmy od ks. Kanonika, za kościół materialny i duchowy. Ks. Kanoniku, dziękujemy i obiecujemy pamięć i modlitwę. Prosimy o niebo dla Ciebie, a dla siebie o lepsze, światlejsze życie.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: