Po tegorocznym awansie z B-Klasy zakładano, że zespół miał spokojnie utrzymać się w lidze, walczyć o miejsca w środku tabeli. Rzeczywistość okazała się jednak dla drużyny trenera Arkadiusza Mielczarczyka bardziej kolorowa. Po pierwszej części sezonu wyszkowianie tracą tylko 3 punkty do drugiego miejsca w tabeli, które daje bezpośredni awans do „okręgówki”.

Sezon rozpoczął się zgodnie z przewidywaniami, czyli od dwóch wygranych. Na początek Bug podejmował outsidera z Jabłonny. Mimo że Bug wygrywał już 3:0, w składzie wyszkowian grało pięciu graczy z kadry pierwszej drużyny, to mecz ostatecznie skończył się dość szczęśliwą wygraną 4:2.

Ważna z psychologicznego punktu znaczenia była wyjazdowa wygrana w Nowym Dworze, z rezerwami II-ligowego Świtu. Niestety następnie przyszły dwie porażki. O ile przegrana z Dębem Wieliszew, jednym z faworytów ligi, była zasłużona, o tyle porażkę w Warszawie z Legionem II można było uznać za duże rozczarowanie. Bardzo dobre spotkania wyszkowianie rozegrali natomiast m.in. z liderem, Wichrem Kobyłka, który dopiero w ostatnich minutach meczu zdołał doprowadzić do remisu. Popisową partię rezerwy zagrały z WKS Rząśnik, który poległ w Wyszkowie wysoko, bo aż 2:6. Jak dobrze pamiętamy, trzy dni po tym meczu pierwsza drużyna Bugu przegrała 0:1 z rząśniczaninami w meczu o okręgowy Puchar Polski.

Żałować można jedynie dwóch ostatnich kolejek. W przedostatniej Bug II rozegrał najsłabsze spotkanie rundy, przegrywając na wyjeździe z przeciętną Rotavią Nieporęt. W meczu zamykającym rundę Bug uległ natomiast Mewie Krubin. Była to porażka na własne życzenie, ponieważ, jak pamiętamy, przy wyniku 1:2 rzutu karnego nie wykorzystał Jarosław Sochocki, a oprócz tego wyszkowianie zmarnowali szereg innych świetnych okazji.

Z pewnością najważniejszym powodem, który przyniósł tak dobre wyniki, była stała obecność w składzie graczy z pierwszej drużyny, ale również widoczne postępy, które w seniorskiej piłce czynią młodzi gracze. Bez m.in. Mateusza Maciaka (rocznik 1993), Łukasza Kamińskiego (’92), Jakuba Rejnusia (’94), trudno wyobrazić sobie wyjściowy skład rezerw. Młodzież, wsparta bardziej doświadczonymi graczami, wspomnianym Sochockim, Łukaszem Szalą, Mariuszem Szajczykiem, Karolem Więckowskim czy Marcinem Wajdzikiem, stworzyła mieszankę, której obawiać może się każda drużyna ligi.

Oczywiście elementem, którego brak najbardziej uwidacznia się w grze, jest brak doświadczenia, odpowiedniego ogrania. Widoczne to jest szczególnie w końcówkach meczów, głównie tych, o wynik których trzeba drżeć do samego końca. Dlatego tym bardziej cenne jest wsparcie zawodników z pierwszej drużyny, którzy grę w rezerwach traktuję czasem jak zesłanie, ale ich wyższych umiejętności trudno nie dostrzec.

Mimo realnych szans, trudno raczej spodziewać się, by wyszkowianie awansowali do wyższej ligi. Przede wszystkim ze względów finansowych, ponieważ, jak wiadomo, wyższa liga wiąże się automatycznie z wyższymi kosztami. Poza tym, wydaje się, że „okręgówka” to na razie zbyt wysokie progi dla większość zespołów A-Klasy. Lepiej więc nie „pchać się” wyżej, niż po roku spaść z hukiem i dorobkiem np. kilku punktów, co w poprzednim sezonie doświadczyły rezerwy Świtu.
 

•

W meczach mistrzowskich rundy jesiennej zagrali (wg pozycji): Maciej Wesołowski, Adrian Archacki, Ł. Rogulski – Kamil Bloch, Adrian Gołębiewski, Jacek Gołębiewski, Dominik Jarczak, Mateusz Maciak, Damian Maryniak, Robert Nogaj, Karol Więckowski, Marcin Wajdzik, Alan Wróbel – Krzysztof Borowski, Piotr Herman, Klaudiusz Gerek, Adrian Nikodemski, Tomasz Piórkowski, Adrian Parobczyk, Jakub Rejnuś, Marcin Rosiński, Mariusz Szajczyk, Łukasz Szala, Adrian Szymański – Łukasz Kamiński, Arnold Kołakowski, Jan Kopiejewski, Jarosław Sochocki.
 

•

Strzelcy po rundzie jesiennej: 1) Ł. Kamiński – 10, 2) M. Szajczyk – 6, 3) K. Gerek, A. Parobczyk – 4, 4) M. Maciak – 3, 5)  J. Rejnuś – 2, 6)  J. Gołębiewski, P. Herman, J. Kopiejewski, A. Nikodemski, A. Wróbel - 1.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: