Wyszukaj na stronie

Interesujący wieczór spędzili w bibliotece miejskiej uczestnicy spotkania z Kazimierzem Świegockim - poetą i krytykiem literackim, laureatem tegorocznej Nagrody Samorządu Województwa Mazowieckiego im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie literatura. Był nominowany za książkę „Norwid i poeci Powstania Warszawskiego”. Rozmowę z laureatem prowadził Bogdan Urbankowski. W świat poezji i muzyki romantycznej przenieśli obecnych: aktorzy Mariola Orłowska i Jan Krzysztof Szczygieł oraz Hanna Turonek (flet) i Urszula Nowakowska (harfa).
Bogdan Urbankowski, przewodniczący Kapituły Nagrody Norwida, który prowadził spotkanie z Kazimierzem Świegockim, przypomniał, że jego twórczość była już nominowana do tej nagrody w tamtym roku.
- Praca kapituły polega m.in. na tym, że wyszukuje się talenty niedocenione, naukowców, którzy są poza zasięgiem mediów warszawskich – relacjonował - a dla tych mediów, jak wiadomo, kultura, Europa kończy się na rogatkach Warszawy – zauważył z goryczą. - Stąd niektóre nominacje zaskakują, ale potem się okazuje, że były oczywiste i, moim zdaniem, właśnie nagroda dla Kazimierza Świegockiego jest nagrodą bardzo oczywistą, dlatego że zwrócił uwagę na siebie już pięknie pisanymi esejami, ale przecież jest także poetą, laureatem Nagrody Krasińskiego za poezję metafizyczną.
- Od niedawna czuję się krytykiem literackim – wyznał Kazimierz Świegocki. - Właśnie ta nagroda mnie upewnia, że jestem krytykiem literackim. Czułem się poetą. 
Uczestnicy spotkania wiele mogli dowiedzieć się z wypowiedzi obydwu krytyków nie tylko o Norwidzie, który był bardzo bliski myślowo młodym poetom okupacyjnym, ale także o specyfice polskiej kultury romantycznej i o kondycji współczesnej kultury.   
- Zachód nie miał problemu z niepodległością – przypomniał Bogdan Urbankowski. - Niemcy, Anglicy, Francuzi mogli gmerać się w osobowości, tworzyć różnego rodzaju oniryczne wizje, psychologizowanie, a my mieliśmy przede wszystkim ten problem, jak wybić się na niepodległość.
To jest fenomen Norwida
To jeden z najmądrzejszych Polaków w całej historii – jest przekonany Kazimierz Świegocki. - W przeciwieństwie do Mickiewicza, do Słowackiego czy nawet Krasińskiego był ortodoksyjnym katolikiem. Świadomie głosił ideologię chrześcijańską dla swojego narodu. Był świadom zagrożeń, jakie niesie jemu współczesna, a od oświecenia się wywodząca, cywilizacja zachodnia - dla chrześcijaństwa, tradycji, chrześcijańskiego systemu wartości. Był świadom, że ta cywilizacja pęka.
Właśnie dlatego poeci okupacyjni – Krzysztof Kamil Baczyński,  Tadeusz Gajcy, Andrzej Trzebiński („Przecież to były dzieci: Baczyński miał 23 lata, Gajcy 22,  a Trzebiński – 21 lat, kiedy zginął. Ci chłopcy napisali dzieła, które są przedmiotem poważnych studiów.”), którzy byli świadkami zderzenia dwóch totalitaryzmów, zagrażających kulturze Europy, nawiązywali do Norwida.
-  Szukali ocalenia dla całej cywilizacji europejskiej – podkreśla Kazimierz Świegocki - nie tylko dla Polski i polskiego narodu. Czerpali z mądrości Norwida, mądrości chrześcijańskiej.
Prowincja chce słuchać     wartości
Natomiast obydwaj goście byli bardzo krytyczni w ocenie współczesne kultury:
- Mówiąc ordynarnie, grzęźniemy w odpadkach całej kultury europejskiej, w takim szajsie, najgorszych filmach hollywoodzkich. To, co nas zalewa, to jest to, co kiedyś Amerykanie wymyślili dla Latynosów (aby przestali rozrabiać na ulicach –red.) – uważa Bogdan Urbankowski.
Ratunek Kazimierz Świegocki widzi w  Kościele katolickim, który ma świadomość zagrożenia cywilizacji.  - Ponieważ on jest najbardziej zagrożony, a on jest reprezentantem tradycji i kultury europejskiej – wyjaśnia, dostrzegając też inne zagrożenie dla chrześcijaństwa - islam, który „jest prostszy teologicznie, niewiele wymaga od wyznawcy”. 
Jednak, apelując o powrót do źródeł, do nauki łaciny i greki (by m.in. czytać w oryginale filozofów), czuje się jak wołający na puszczy.
- Wy ocalicie kulturę,  tzw. prowincja – zwrócił się do wyszkowian, zaskoczony tak wysoką frekwencją i takim zainteresowaniem. - W tej chwili odwracają się proporcje. Prowincja staje się metropolią, bo metropolia ginie – tam jest huk, hałas i barbarzyństwo, a na prowincji ludzie jeszcze chcą słuchać głosu prawdy, wartości istotnych.
- Myślę, że na prowincji przetrwało jeszcze to, co się nazywa społeczeństwem – dodał Bogdan Urbankowski.
I tak dowartościowani uczestnicy spotkania mogli oddać się całkowicie słuchaniu romantycznej poezji i muzyki.   

Wróć do listy artykulów z tego wydania