29 kwietnia 1859 r. arcybiskup warszawski Antoni Melchior Fijałkowski wydał pozwolenie na położenie kamienia węgielnego pod nowy, murowany kościół: „w tem samem miejscu, w które dawny przed trzema laty zgorzał”. 4 maja tegoż roku miało miejsce uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod nową świątynię. Budowa kościoła trwała około 5 lat. Nowo wybudowany kościół został poświęcony 4 grudnia 1862 r. przez ks. Floriana Gieczyńskiego.

W akcie wizytacyjnym z roku 1879 jest notatka o ponownym nadaniu odpustów (pisownia oryginalna): „Kościół Niegowski ma nadane wiecznemi czasy odpusta zupełne przez Ojca Świętego Piusa IX na S. Floryan - 4 maja, na S. Trójcę i na S. Barbarę. Ostatni na S. Barbarę w sam dzień lub dowolnie na jeden z siedmiu następujących.” Ponieważ w parafii Niegów istniało Bractwo Różańcowe, obchodzono też odpust w święto Matki Bożej Różańcowej.

Kościół, podobnie jak i pobliski pałac, został wzniesiony w stylu neoklasycystycznym. W Słowniku Geograficznym Bronisława Chlebowskiego wydanym w 1886 r. czytamy: „Wieś folwarczna w powiecie radzymińskim, gmina Zabrodzie, parafia Niegów. Odległość 16 wiorst od Radzymina. Leży w bliskości Bugu. Posiada kościół murowany, gorzelnię, smolarnię, młyn wodny. W 1827r. było 22 domostwa i 187 mieszkańców (...).”  

Tuż przy kościele zbudowano dzwonnicę, której fundatorem był ówczesny dziedzic Wólki Słopskiej – Józef Zieliński. Wokół kościoła znajdował się cmentarz.

Wygląd nowej świątyni był nieco inny niż obecnie. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Przenajświętszej Trójcy i św. Floriana. Było też nieco inne rozmieszczenie okien. Kościół posiadał 9 piętrowych okien, dwoje drzwi bocznych i jedne główne. Strop i chór były wykonane z drewna. W jego wnętrzu znajdowało się pięć ołtarzy, ambona oraz chrzcielnica. W głównym ołtarzu był obraz św. Floriana. Nowy patron miał chronić kościół od nieszczęść, a szczególnie od pożaru.

Przez kolejne lata zarówno wygląd zewnętrzny, jak i wewnętrzny świątyni niegowskiej ulegał stopniowym zmianom i przebudowie. W akcie wizytacyjnym z 1879 r. czytamy: „Przed kilku laty kościół wewnątrz i zewnątrz wybielono, odpadłe tynki naprawiono. Ołtarz wielki i Świętej Barbary podmurowano. Pod chórem w miejsce dawnych drewnianych dano dwie murowane kolumny. W prezbiterium ułożono nową posadzkę. W lożach wstawiono okna i oszklono. Resztę okien w kościele wyjęto i przestawiono. Kruchtę przybudowano z wierzyczką i w niej sygnaturkę osadzono. W dzwonnicy drzwi nowe osadzono i wstawiono okno nad drzwiami. Całą dzwonnicę wytynkowano i pobielono. Dachy na kościele, dzwonnicy i kaplicy cmentarnej zostały naprawione i pomalowane. Cmentarz kościelny murem obwiedzino. Bramę i furtki osadzono.”

Kolejny kapitalny remont miał miejsce w latach 1907-1913, kiedy proboszczem był ks. Jerzy Kiełduszyc. Jego staraniem wykonano w kościele m.in.: posadzkę terakotową, zakupiono stacje drogi krzyżowej oraz ufundowano obraz Matki Bożej Częstochowskiej do głównego ołtarza.

Na pięćdziesięciolecie budowy świątyni w oknach pojawiły się witraże. Ich tematyka nawiązuje do treści patriotyczno-religijnych. Jeden z nich jest opatrzony datą 1912 r. oraz przedstawia herb ówczesnego papieża Piusa X (witraż znajdujący się w zakrystii). Data ta wskazuje na czas powstania witraży. Nie znamy ich autora, ale nie trudno zauważyć pewien porządek i klucz, w którym zostały wykonane. Witraże tworzą pary i przedstawiają kolejno: Matkę Bożą Częstochowską i Matkę Bożą Ostrobramską; symbole Eucharystii (kielich z winem i kłosy zboża) oraz symbol zmartwychwstałego Jezusa (baranek z chorągwią); herb Polski (Orzeł z koroną na głowie!) oraz herb Litwy (tzw. Pogoń litewska).

Najpiękniejszy witraż o najbogatszej symbolice znajduje się w kaplicy Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. Jego treść nawiązuje nie tylko do niewoli grzechu, ale i do tęsknoty narodu polskiego za niepodległością. Wszystko wpisane jest w krzyż z potrójną koroną (cierniową, laurową i królewską), ułożoną na herbie papieskim. Należy podkreślić fakt, że witraże powstały w czasie, gdy Polska była pod zaborami. Ich przetrwanie do naszych czasów jest ewidentnym znakiem działania opatrzności Bożej. Niestety, jeden z witraży uległ zniszczeniu podczas wybuchu gazu, który miał miejsce wiosną 1999 r. Szkoda, że do dziś nie został odtworzony.

Ciekawostką jest też fakt, że kościół niegowski przez ponad 100 lat nie był konsekrowany, ponieważ ówczesny biskup warszawski Zygmunt Szczęsny - Feliński został internowany w wyniku represji po powstaniu styczniowym. Konsekracji obecnej świątyni dokonał Kardynał Stefan Wyszyński w 1968 r.

Jednym z cenniejszych elementów wyposażenia kościoła w Niegowie są organy pochodzące z 1864 r. Ich fundatorem był ks. Florian Gieczyński. Są to największe organy zbudowane przez organmistrza Stanisława Przybyłowicza. Posiadają 19 głosów rozdysponowanych w dwóch klawiaturach i pedale. Ich piękne brzmienie już blisko 150 lat uświetnia liturgię. 

Tuż pod chórem w kruchcie kościoła znajduje się kaplica Sługi Bożej Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. W sarkofagu złożone są doczesne szczątki założycielki Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Samarytanek. Każdego 10 dnia miesiąca odbywa się Msza św. z prośbą o beatyfikację Matki Wincenty. Parafianie, wraz z siostrami samarytankami, modlą się o cud, który jest konieczny do zakończenia procesu beatyfikacyjnego. 

Latem 2011 r. rozpoczął się kapitalny remont kościoła. Dzięki dużemu zaangażowaniu parafian i talentowi nowego administratora parafii Niegów ks. Marka Gąsiorka udało się odnowić świątynię niegowską. Pomimo zasłonięcia przez wiadukt drogowy, kościół prezentuje się bardzo pięknie szczególnie nocą oświetlany przez reflektory. Oby świątynia naszych serc była równie piękna i okazała.

 

Wiosną 2006 r. zorganizowano uroczyste obchody 140. rocznicy śmierci ks. Gieczyńskiego. Podczas 16. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej w Częstochowie odbył się koncert oraz sesja naukowa poświęcona życiu i twórczości ks. Floriana. Wydano też płytę CD z jego muzyką. Kontynuacją tych obchodów była uroczystość w Niegowie, podczas której poświęcono tablicę ku czci ks. Gieczyńskiego.
 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: