Przypomnijmy, że wyszkowianie w sierpniu 2011 r. przystępowali do rozgrywek jako jeden z faworytów. Obok Bugu, do walki o awans wymieniało się wtedy silnie wzmocnionych beniaminków z Łomianek oraz GKP Targówek, a także Huragan Wołomin, rezerwy I-ligowej Wisły Płock. Koniec sezonu pokazał, że prognozy sprawdziły się prawie w 100 procentach. Awans wywalczył Targówek, drugi był Bug, trzecia Wisła, do połowy sezonu, czyli do momentu odejścia najlepszych graczy, trzecie miejsce zajmowały Łomianki, a piąte na koniec sezonu - Huragan.

Pomijając wpadkę w drugim meczu z Błękitnymi Gąbin, wyszkowianie mieli udany początek sezonu. Trwało to aż do przegranej z Łomiankami i wstydliwej wpadki w Szydłowie. Pomimo że zespół jesienią w większości meczów zwyciężał, dobra gra, szczególnie w ofensywie, sprawiała naszym graczom coraz większe problemy. Recepty na to nie potrafił znaleźć ówczesny trener, Andrzej Prawda, który wiosną 2011 r. ofensywnym stylem gry, zdobywaniem przez Bug co najmniej kilku bramek w każdym meczu, zaskarbił sobie sympatię kibiców, zarządu klubu. Na początku ubiegłego sezonu wydawało się, że Prawda miał nawet trochę ułatwione zadanie. Do klubu przybyło aż 9 nowych graczy i nie były to nazwiska anonimowe, szczególnie na Mazowszu. Niestety nie wszystkie transfery okazały się trafione, co z pewnością przyczyniło się do zajęcia „tylko” trzeciego miejsca na półmetku rozgrywek, ze stratą 9 punktów do Targówka. Dodatkowo rozczarowali najbardziej doświadczeni gracze, stanowiący trzon zespołu. Dlatego słusznie zimą pożegnano się m.in. z Maciejem Biernackim, Michałem Hermanem, Waldemarem Woźniakiem i kilkoma graczami, którzy przyszli przed rozpoczęciem sezonu. Rzecz jasna, nie jest tajemnicą, że pozbycie się tylu graczy oraz zmiana na stanowisku trenera były również pokłosiem oszczędności, do której zmusiła klub sytuacja finansowa – przede wszystkim brak głównego, obok Gminy Wyszków, sponsora.

Początkowo podczas zimowych  sparingów przeciętnie zorientowani kibice mogli przecierać oczy ze zdumienia. A to dlatego, że praktycznie z miejsca w wyjściowym składzie Bugu zaczęli pojawiać się gracze, którzy dotychczas grywali w zespole rezerw, czyli dwie klasy niżej. Biorąc pod uwagę, że pierwszą drużynę zasiliło tylko dwóch nowych graczy, resztę stanowili młodzieżowcy bądź gracze z rozwiązanego (także z powodu oszczędności) zespołu juniorów. O ile pierwsza część sezonu pokazała, że bardzo młodzi gracze, jak Jakub Rejnuś, Mateusz Maciak czy Karol Skoczeń, są już gotowi, może jeszcze w niepełnym wymiarze czasowym, grac w IV lidze, to finisz rozgrywek pokazał, że w zespole brakuje co najmniej dwóch doświadczonych graczy. Wtedy młodzi wyszkowianie mogliby nauczyć się więcej i na pewno bardziej okrzepliby w seniorskiej piłce.

Dużo nowego trenerskiego doświadczenia zebrał  również młody trener, Krzysztof Ogrodziński. Praca z Bugiem, jak na razie, jest dla niego doświadczeniem na najwyższym ligowym szczeblu. Oczywiście pojawiają się zarzuty, że były trener Sokoła Serock nie poradził sobie do końca z presją, nie potrafił pozytywnie wpłynąć na zawodników w końcówce sezonu, czy też zarzuty o brak trenerskiego doświadczenia. Trzeba jednak pamiętać o dwóch istotnych faktach. Przede wszystkim mógł liczyć na bardzo okrojoną kadrę, która w dodatku jeszcze przed meczem z Targówkiem została zdziesiątkowana. Później, już do końca sezonu, praktycznie w każdym meczu na boisko wychodził skład złożony w większości z młodzieżowców, debiut zaliczył nawet urodzony w 1996 r. Tomasz Świętoń. Po drugie obecny trener wyszkowian miał bardzo mało czasu na poznanie i przygotowanie drużyny według własnego pomysłu. Przypomnijmy, że wiosną zespół miał w dalszym ciągu prowadzić trener Prawda, dość niespodziewanie podziękowano mu za współpracę i ostatniego dnia marca, niecałe trzy tygodnie przed rozpoczęciem rundy, stanowisko trenera objął właśnie Ogrodziński. Za ten ruch odpowiedzialny był zarząd klubu, który musiał sobie zdawać sprawię z dużego ryzyka, jakim jest zmiana trenera w trakcie zimowych przygotowań.

Pierwsza część rundy wiosennej pokazała, że także i w okrojonym składzie, bez wielu nowych graczy, nasz zespół był w stanie walczyć o awans. Do momentu meczu z Targówkiem Bug stracił tylko 4 pkt, a i sam mecz z liderem w Warszawie był bardzo wyrównany i niekoniecznie musiał zakończyć się jego wygraną. Potem było już jednak tylko gorzej. Bardzo przykra wpadka z Przasnyszem, tylko dwie bramki zdobyte do końca rundy, dziurawa obrona, przeciętna gra, bez wiary w zwycięstwo.

Trudno dziś odpowiedzieć na najważniejsze pytanie: co dalej z drużyną? Czy klub czeka walka o utrzymanie, czy wyszkowianie kolejny raz będą pukali do bram III ligi? Odpowiedź w największej mierze uzależniona jest rzecz jasna od finansów. Jeśli drużyna pozostanie w podobnym do obecnego składzie, najpewniej czeka ją walka o lokaty od środka tabeli w górę. Natomiast dokooptowanie 2-3 bardziej doświadczonych graczy może sprawić, że to nasz zespół będzie głównym faworytem do awansu.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: