Wyszukaj na stronie

We współpracy z Zakładem Karnym w Popowie, w ramach programu „Pamięć i kultura”, parafia od wielu lat porządkuje cmentarz żydowski na popowskim wzgórzu. Usunięto chwasty i poddano pielęgnacji drzewa. Udrożniono także przejście do miejsca spoczynku ludzi, którzy wybrali dla siebie ten uroczy zakątek nad Bugiem. Oprócz zwykłej ludzkiej troski o miejsce pochówku ludzi do porządkowania cmentarza przynagla nas także pamięć, że troszczymy się o groby naszych starszych braci w wierze. Ponadto pamiętamy, iż Matka Boża w objawieniu przekazała swą wolę, aby w Popowie powstała świątynia, właśnie młodej Żydówce.
Zabytkowy cmentarz żydowski w Popowie przypomina o istnieniu od dawien dawna wspólnoty żydowskiej.  O ich obecności w Popowie i okolicznych miejscowościach decydowali właściciele ziemscy z rodziny Kozłowskich, Wolińskich, Dąbrowskich, Turowskich i Skarżyńskich. Matka Boża zawierzyła młodej Żydówce  swoją prośbę o wybudowanie w Popowie świątyni. Uroczyste odpusty w Popowie, organizowane w każdą pierwszą niedzielę miesiąca, gromadziły licznych pielgrzymów. Uroczystościom kościelnym towarzyszyły duże handlowe jarmarki. Do ich organizacji i właściwego przebiegu przyczyniała się wspólnota żydowska. Ponadto istniała w Popowie mała synagoga i szkoła żydowska. Sklepiki i dzierżawa okolicznych karczm, w Popowie, Gąsiorowie, Jankach, Kani i Jackowie Górnym na tzw. Dębniaku, zapewniały godziwy byt żydowskim rodzinom.
W 1810 r. właścicielem karczmy w Kani był Abraham Jakubowicz. W 1819 r. liczba Żydów w popowskiej parafii liczyła 175 osób. Wśród zapamiętanych nazwisk pojawia się m.in. Lejzor Idzikowicz albo Nowowiejski. Po wybuchu II wojny światowej Niemcy wywieźli popowskich Żydów do getta w Makowie Mazowieckim. Obecnie na cmentarzu znajduje się kilka macew z napisami w języku hebrajskim. Wspólnota żydowska podjęła starania o odzyskanie cmentarza.

Wróć do listy artykulów z tego wydania