Pierwszy raz z roszczeniem wobec gminy Jerzy Osęka wystąpił do sądu w 2005 r. Pozew został odrzucony, choć sędzia przyznała, że pieniądze Jerzemu Osęce się należą, ale na innej podstawie prawnej. 

Po tym, jak radni miejscy odrzucili propozycję zawarcia z nim ugody i wypłacenia 55 tys. zł, Jerzy Osęka (w 2009 r.) ponownie wstąpił na drogę sądową, tym razem opierając się na innej podstawie prawnej. Sąd i tym razem pozew odrzucił wobec tzw. powagi rzeczy osądzonej. Uznał, że tożsama sprawa była już przedmiotem badania sądu i zakończyła się prawomocnym wyrokiem. Decyzję tę utrzymał w mocy Sąd Apelacyjny.

Wówczas były społeczny doradca burmistrza o pomoc zwrócił się do Rzecznika Praw Obywatelskich, a ten postanowił wystąpić w jego imieniu do Sądu Najwyższego z wnioskiem o kasację wyroku twierdząc, że w sprawie nie występowała powaga rzeczy osądzonej i zarzucając naruszenie prawa dostępu do sądu. Sąd Najwyższy uznał kasację i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Sprawa na wokandę wróciła we wrześniu 2011 r.
 

Na jednej z ostatnich rozpraw, 15 lutego 2013 r., zeznania złożyła biegła Helena Kamińska. Biegła, biorąc pod uwagę stosowaną na rynku nieruchomości średnią prowizję od wartości transakcji w wys. ok. 3%, oszacowała ewentualne wynagrodzenie Jerzego Osęki na poziomie 158 tys. – 190 tys. zł. - Zazwyczaj usługa poprzedzona jest podpisaniem umowy, w której określa się wynagrodzenie, ewentualnie zwrot kosztów poszczególnych działań. Strony mogą dowolnie kształtować kontrakt – zaznaczyła, przyznając, że z tego typu transakcją, a jest biegłą od 10 lat, nie spotkała się do tej pory. 

Jak zauważyła pełnomocnik gminy Małgorzata Łubińska, biegła nie uwzględniła, że szereg czynności w procesie przejmowania majątku po byłej FSO wykonywały inne osoby, w tym urzędnicy miejscy. - Czy to miałoby wpływ na wysokość wynagrodzenia prowizyjnego? – zapytała.

- Nie. To wynagrodzenie, które przysługuje zgodnie z umową – odpowiedziała biegła.

- Na jaką umowę się pani powołuje? – padło kolejne pytanie.

- Na umowę ustną. Na procent od wartości transakcji.

Sąd odrzucił wniosek gminy o powołanie biegłego z zakresu politologii i lobbingu, ewentualnie socjologii, który miałby odpowiedzieć m.in. na pytanie, czy wykonywane przez Jerzego Osękę czynności wykraczają poza społeczne doradztwo. - Bezspornym jest, że od 2003 do 2005 r. powód współpracował z gminą w charakterze społecznego doradcy burmistrza. I taką rolę sam przyjął. Gdyby jego działania miały inny charakter, to doszłoby do zawarcia umowy, jak w przypadku świadczenia usług public relations dla PEC – zauważyła mecenas Łubińska. Miesięczne wynagrodzenie wynosiło wówczas ok. 3 tys. zł brutto, a zadaniem Jerzego Osęki, jak sam powiedział, „było poprawienie wizerunku firmy w trudnej sytuacji psychologiczno- politycznej.”

- To jak wytłumaczycie państwo, że nawet na sesji radni mówili o wynagrodzeniu? – dopytywała sędzia Marianna Kwiatkowska.

- W charakterze nagrody, nie wynagrodzenia. Nagrody za wkład pracy, zaangażowanie w działalność społecznego doradcy. Gmina uważa, że społeczne doradztwo nie obejmuje wynagrodzenia – uściśliła pełnomocnik gminy.

- Są w aktach sprawy dokumenty mówiące jednoznacznie, że była mowa o wynagrodzeniu. Była mowa o tym m.in. na sesji rady gminy – opowiadając się za odrzuceniem wniosku, powiedział Jerzy Osęka. Powołał się na zeznania świadków, m.in. syndyka: - Syndyk traktował mnie jak lobbystę, a żaden lobbysta nie pracuje społecznie.
 

Przed zakończeniem procesu sędzia jeszcze raz przesłuchała obie strony.

Jerzy Osęka zeznał przede wszystkim, że ustna umowa między nim a burmistrzem Nowosielskim została zawarta w marcu 2003 r. w jednej z kawiarni w Warszawie, po rozmowach w banku. - Dotyczyła prac, jakie miałem wykonywać, zmierzających do przejęcia na rzecz gminy majątku po byłej FSO, a także poszukiwania potencjalnych inwestorów oraz do oddłużenia tego majątku. I po sprzedaży od zysku gminy będzie się należało 5% wynagrodzenia czy prowizji. Ja to zaproponowałem burmistrzowi i on się zgodził. Powiedział: dobrze, niech będzie 5%, tylko najpierw to zróbmy i miejmy z tego zysk – relacjonował Jerzy Osęka. - Byliśmy zgodni, że trzeba zawrzeć umowę na piśmie, gdy już nic nie przeszkodzi temu procesowi. Poza mną nikt w jego powodzenie nie wierzył, burmistrz też podchodził z rezerwą. Dlatego odwlekał podpisanie umowy.

Jerzy Osęka twierdzi, że o podpisanie umowy upominał się wielokrotnie: - Na początku burmistrz odpowiadał, że jeszcze jest czas ze względu na trudności w przejmowaniu nieruchomości. Później w jednej z gminnych spółek (PEC – red.) zaistniała sytuacja, która zakończyła się wyrokiem dla prezesa. Podpisanie umowy ze mną było wówczas dla burmistrza wysoce dyskomfortowe.

- Dlaczego nie zwrócił się pan o to na piśmie? – dziwiła się sędzia.

- Nasze racje były bardzo bliskie – odpowiedział były doradca burmistrza. - Ja namówiłem Grzegorza Nowosielskiego do startowania w wyborach na burmistrza, prowadziłem kampanię. To kwestia zaufania. Nie przyszło mi do głowy, że mogę go nie mieć i powinienem napisać pismo. Rzadko kiedy o takich umowach informuje się inne osoby. Upublicznienie jej wywołałoby burzę, a nie przyniosłoby pozytywnego efektu dla planowanych działań.

Umowa, zdaniem Jerzego Osęki, obejmuje okres do listopada 2004 r. - To była codzienna moja praca - mówił. - Najczęściej w rozmowach uczestniczyłem sam, z ważniejszymi osobami – z burmistrzem. Ale gdyby miał brać udział we wszystkich, musiałby zostawić urząd. Burmistrz miał do mnie całkowite zaufanie. Nie znam urzędnika, za wyjątkiem burmistrza, który byłby w tą sprawę zaangażowany.

Jerzy Osęka zaprzeczył, jakoby zespołem doradców kierował społecznie: - Nie podpisywałem się „społeczny doradca” i nie miałem takiej wizytówki. Mówiłem, że nasza grupa wypowiada się społecznie – przyznał jednak – a wypowiadałem się nie tylko w kwestii FSO. Do dzisiaj zresztą wielu ludziom udzielam różnych informacji.

Spotkania zespołu doradców burmistrza, nigdy formalnie nie zawiązanego i nie rozwiązanego, trwały od czasu zaprzysiężenia Grzegorza Nowosielskiego po pierwszej kampanii wyborczej do lata 2003 r. - W sposób naturalny obumarły – zeznał były szef tego zespołu.
 

Zeznania Jerzego Osęki i burmistrza Nowosielskiego różnią się w istotnych punktach. - Nie było ustnej umowy z panem Osęką. Nie rozmawialiśmy na temat wynagrodzenia za działania związane z przejęcie majątku. Działał społecznie jako szef zespołu doradców i społeczny doradca. Nie przychodził codziennie do urzędu – zeznał Grzegorz Nowosielski. - Gdyby zgłosił roszczenie podpisania umowy, to na każdym etapie byłaby zawarta.

Jego zdaniem, z roszczeniami finansowymi Jerzy Osęka wystąpił już po sprzedaży majątku przejętego po FSO, w 2005 r., „kiedy oczywisty był już kilkumilionowy zysk gminy”. - Podczas rozmowy w cztery oczy zwrócił się z żądaniami wypłaty kilku procent – mówił burmistrz. - Stwierdziłem, że możliwa byłaby tylko nagroda, a jej wysokość muszę ustalić z radnymi.

Okazało się, że istnieje rozbieżność między żądaniami pana Osęki a kwotą 10 – 20 tys. zł, którą zadeklarowała gmina. – To nagroda za społeczną działalność na rzecz gminy Wyszków, za pomoc w przejęciu majątku, ale nie za sukces – przekonywał burmistrz. - Samo przejęcie majątku nie gwarantowało sukcesu społecznego i finansowego. Ważną rolę pana Osęki zauważamy w pierwszym etapie – zakupienia majątku po FSO. Jego wpływ na zakup majątku był istotny. Moim zdaniem był to intelektualny wkład pracy, a nie formułowanie pism, których zresztą nie było aż tak dużo. Wykonywał tyle czynności, na ile miał ochotę. Bez jego kontaktów przeprowadzenie procesu byłoby rzeczywiście utrudnione. To nie były jednak jedyne kontakty i jedyna pomoc, jaką miałem.

- Dlaczego nie uznajecie tego roszczenia? Uznajecie, że nic mu się nie należy? – dopytywała sędzia.

- Wynagrodzenie za pracę społeczną się nie należy – podkreślił burmistrz. - Pan Osęka podkreślał wartość swojej pracy, ale też i jej społeczny charakter, nie przedstawiał żadnych rachunków. Według mnie należy mu się nagroda. Tak jak przyznajemy nagrody najlepszym sportowcom czy działaczom kultury, którzy osiągnęli pewien sukces.

O tym, czy Jerzy Osęka działał stricte społecznie, czy może należy mu się wynagrodzenie i w jakiej wysokości, wkrótce zadecyduje sąd.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: