Po pierwszej części sezonu, Bug 2002 plasuje się na 6. pozycji w tabeli, czyli dokładnie w połowie stawki. Wydaje się, że o poprawę pozycji będzie bardzo trudno. O ile strata do piątej Pogoni Józefów wynosi tylko punkt, jest więc jak najbardziej realna do odrobienia, o tyle kolejne trzy zespoły: Mazur Radzymin, GKP Targówek i Dolcan Ząbki mają już 12 „oczek” przewagi nad Bugiem. Liderem jest z przewagą 6 punktów Legionovia Legionowo.

I to właśnie z czterema pierwszymi zespołami młodzi wyszkowianie doznali porażek, w dodatku dość dotkliwych. Co za tym idzie, były jak najbardziej sprawiedliwe. Wyniki 2:8 z Legionovia, 2:7 z Targówkiem, 0:10 z Dolcanem mówią za siebie. Trzeba jednak pamiętać, że z tymi zespołami walka praktycznie od początku była skazana na porażkę. A to z powodu dłuższego stażu treningów, ale i gry w lidze tych drużyn, które mają za sobą już po około 3-4 lata treningów. Wyszkowianie zaledwie półtora roku. Od potentatów Bug otrzymał więc piłkarską lekcję, bardzo dobrze radził sobie za to z pozostałymi przeciwnikami. Dość powiedzieć, że nasi orlicy nie przegrali meczu z żadną inną drużyną niż z pierwszej czwórki. Zremisowali z Pogonią, wygrali natomiast z teoretycznie silniejszymi rywalami, Świtem Nowy Dwór, Marcovią, zremisowali z Huraganem Wołomin.

Drużynie na pewno potrzeba jest większa skuteczność przed bramką rywala. Mniej bramek od Bugu zdobyły tylko trzy drużyny. 

A bramki strzelali: 1) Pogorzelski 10 goli, 2) Mościcki 8, 3) Szymański 7, 4) Jakubowski 3, Kowalczyk 3, 5) Puławski 2, 6) Kisiel 1, Augustynik Karol, Popławski 1, Augustynik Kajetan, Archacki 1.

W meczach mistrzowskich zagrali: Antoni Depta, Hubert Łada, Piotr Grześkiewicz, Kacper Groczyński, Bartłomiej Mościcki, Dawid Kalisz, Igor Durka, Bartosz Głowacki, Karol Augustynik, Kacper Archacki, Kacper Jakubowski, Kacper Abramczyk, Kamil Ab-ramczyk, Kacper Kowalczyk, Kryspin Kisiel, Miłosz Księżak, Mateusz Kurzątek, Szymon Mianowski, Dominik Popławski, Mateusz Rudnicki, Bartłomiej Szymański, Franciszek Puławski, Kajetan Augustynik, Pogorzelski.

 

Jak przyglądam się pracy innych trenerów w klubach, a przede wszystkim ich wiekowi, to on naprawdę obniża się. Dziś trener przed trzydziestką to naprawdę coś pospolitego, przynajmniej na Mazowszu. Bardziej przykładam wagę do podnoszenie swoich umiejętności, co na pewno daje mi studiowanie w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Mam tam styczność ze starszymi trenerami, mamy ćwiczenia i treningi trenerskie. Ukończyłem tam już kurs instruktora, dzięki czemu mogę prowadzić zespoły dziecięce. Poza tym, wraz z innymi trenerami z Bugu jeździmy regularnie na kursy organizowane przez MZPN, doświadczenie i umiejętności podnosimy więc cały czas. Życzliwości i chęci pracy z dziećmi mi też nie brakuje. Mogę powiedzieć, że jest to coś, co naprawdę pokochałem. Nawet, jeśli za trenowanie dzieci będę dostawał minimalne pieniądze, to i tak będę chciał dalej to robić.
 

Podchodzę do siebie krytycznie, bo sam „przeżyłem” już kilkunastu trenerów i wiem, jak niektórzy mogą być denerwujący. Zdaje sobie sprawę, że niektórzy chłopcy mogą czasem  oceniać mnie negatywnie, dlatego staram się dużo z nimi rozmawiać. Niejednokrotnie przepraszałem ich za coś, również dlatego, że bardzo przeżywam, zwłaszcza mecze ligowe. Chociaż cały czas mówię sobie, że wyniki nie są ważne, szczególnie pojedynczych meczów. Ważne jest wychowanie dziecka i rozwijanie jego umiejętności.
 

Minimalnie, ale na pewno podniosła. Nie będę rozkładać całego zespołu na poszczególnych graczy, bo to za mali chłopcy, by wystawiać im szczegółowe oceny. Na razie niech oni bawią się piłką. Stopniowo wiedza piłkarska jest przez każdego chłopca przyswajana. Jest ponadto kilku graczy, którzy naprawdę myślą na boisku. Co oczywiste, każdy z nich także rośnie, a wraz z poprawą warunków fizycznych, także i umiejętności będą większe.
 

Zgadzam się. Pewnie też trochę nie dopisało nam szczęście podczas przydziału drużyn do poszczególnych grup. Jak patrzyłem po innych grupach, są takie, w których spokojnie bylibyśmy na podium. W pierwszej chwili, kiedy zobaczyłem skład naszej grupy, trochę przestraszyłem się. Potem jednak ochłonąłem i doszedłem do wniosku, że po prostu szybciej przyjdzie nam się uczyć od lepszych, być może nawet najlepszych w województwie. Lepiej z lepszymi przegrywać niż z dużo słabszymi wysoko wygrywać.
 

W tych kontaktach trzeba znaleźć złoty środek i za to odpowiada trener. Na pewno nie można rodzicom pozwolić na zbytnią ingerencję, ale też nie można im za dużo zabronić. Znów dochodzimy do momentu, w którym trzeba się dogadać. Na razie w moim roczniku to wygląda dobrze, z każdym możemy się dogadać, każdy wie, co ma robić. Rodziców widać na meczach, przychodzą, kupili flagę. Piłka nożna to jednak nie tylko sport, dlatego kontakty trzeba pielęgnować również poza boiskiem. Od czasu do czasu wychodzimy więc chociażby na pizzę czy na mecze Legii Warszawa. Wtedy pojawia się więcej zaufania, które z czasem procentuje.

 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: