Wyszukaj na stronie

Mieszkanie zadłużone, jeden najemca w zakładzie opieki, drugi – zakładzie karnym. Niby opuszczone, a jednak sporo się dzieje. Bywa głośno, a czasami niebezpiecznie – jak podkreślają sąsiedzi, którym spokój zakłócają dzicy lokatorzy. Trudno im zrozumieć, że spółdzielnia nie może wybawić ich z tego kłopotu, po prostu zamykając mieszkanie lokatorskie, bądź co bądź swoją własności. Dysponuje nawet wyrokiem eksmisyjnym. I co z tego?
Rzecz dzieje się w bloku nr 28A przy ul. Sowińskiego, bloku Spółdzielni Mieszkaniowej „Przyszłość”. O interwencję zwrócili się do nas mieszkańcy, którzy mają dość kłopotliwego sąsiedztwa. Najemcą jednego z mieszkań jest starsza pani – obecnie przebywa w domu opieki. Oprócz niej zameldowany jest wnuk – obecnie w zakładzie karnym, i nieletnie dziecko – obecnie… to sprawdza opieka społeczna.
Sąsiedztwo nigdy do spokojnych nie należało. – Co tu się działo! Pili i bili się, z siekierą nawet latali – opowiadają sąsiedzi. Problem polega na tym, że odkąd lokatorzy opuścili mieszkanie, wcale nie jest spokojniej, a wręcz przeciwnie. – Teraz tam mieszka, kto popadnie – opowiadają sąsiadki. – Pijaństwo, syf, smród, karaluchy się zalęgły. To grozi epidemią, karaluchy są już w całym bloku. Zrobiła się po prostu melina. Ci, co tam przychodzą, śpią na klatce, na wycieraczkach. Biegają z nożami. To niebezpieczni ludzie. Dziwimy się, że nikt do tej pory tych ludzi nie eksmitował. Że ta pani nie musiała zdać tego mieszkania. Przecież jest zadłużone. To nie ma podstaw, żeby do niego wejść? Nikt nie otwiera. Albo uciekają, albo zamykają się.
Mieszkanie jest lokatorskie z wygaszonym w 2006 r. prawem do lokalu. W 2012 r. orzeczona została także eksmisja. Problem polega na tym, że eksmitowanym osobom gmina musi zapewnić lokal socjalny. Nawet jeśli w danej chwili przebywają w innych miejscach. Po opuszczeniu domu opieki lub więzienia muszą przecież mieć gdzie wrócić.
– Takich orzeczeń eksmisyjnych mamy dziesiątki, najstarsze z 1997 r. I co z tego? – mówi prezes „Przyszłości” Mirosław Marszał. W najbliższym czasie gmina nie planuje budowy nowych lokali socjalnych. Spółdzielnia może liczyć na pojedyncze mieszkania „odzyskane” przez WTSB, zarządzające zasobami komunalnymi.
Do czasu eksmisji spółdzielnia nie ma prawa wejść do lokalu. – Jak mamy odebrać komuś klucze? Może mi je przekazać tylko komornik – podkreśla prezes Marszał.
Dotychczasowe próby wejścia pracowników spółdzielni do mieszkania, choćby w celu sprawdzenia, czy rzeczywiście zalęgły się w nim robaki, spełzły na niczym. Dopiero w ubiegłym tygodniu dzielnicowy Komendy Powiatowej Policji zlokalizował osobę posiadającą klucze.
– Wystąpiliśmy też do OPS, bo zameldowane jest w tym miejscu nieletnie dziecko. Lepiej niech opieka sprawdzi tę sytuację, skoro dzieją się tam takie rzeczy – dodaje prezes spółdzielni.
O zakłóceniach porządku sąsiedzi w najbliższych dniach chcą porozmawiać z dzielnicowym. Do tej pory, choć narzekają, że bywa niebezpiecznie, policję wzywali rzadko. – Sami reagujemy – mówi jedna z pań. Nie znaczy to jednak, że policja na Sowińskiego 28A nie zaglądała. Interwencje były, ale większość z nich dotyczyła kłótni rodzinnych, po telefonach od osób skarżących się na awantury wszczynane przez któregoś z krewnych.
Dezynsekcję klatek schodowych i piwnic spółdzielnia przeprowadziła w listopadzie ubiegłego roku. Na tępienie karaluchów w mieszkaniach – na własny koszt – zdecydowała się tylko część lokatorów. Ponieważ najlepszy efekt daje dezynsekcja całego bloku, inicjatorzy akcji zobowiązali się przekonać wszystkich mieszkańców. Koszt – ok. 35 zł.
Pozostaje jeszcze druga część bloku, Sowińskiego 28B, którą zarządza WTBS (dawniej ZADM). Tu jednak sygnały o karaluchach nie dotarły. – Rozważymy przeprowadzenie dezynsekcji w naszym bloku, oczywiście w porozumieniu z mieszkańcami i SM „Przyszłość” – komentuje prezes Marek Siekierski.
Interweniujący w naszej redakcji mieszkańcy Sowińskiego 28A zgłaszali też problem bałaganu w piwnicach. Opisali go również w piśmie do spółdzielni. I doczekali się reakcji. – Dziękujemy pracownikom spółdzielni, szczególnie panu Pawłowi Tkaczykowi. Po 2 latach spółdzielnia zrobiła porządek – dodają. Wysprzątana została między innymi zagracona od ściany do ściany piwnica… do której nikt się nie przyznaje. Teraz klucze znajdują się w spółdzielni.

Wróć do listy artykulów z tego wydania