– To pewnego rodzaju novum – zapowiedziała dyrektor biblioteki Małgorzata Śesik-Nasiadko. – Nigdy jeszcze nie prezentowaliśmy w bibliotece malarstwa tuszowego, wywodzącego się z kultury chińskiej. Przypomniała, że w bibliotece odbywały się już spotkania z tą kulturą. O swoich podróżach do Chin opowiadała Elżbietą Dzikowska, podróżniczka i pisarka, z wykształcenia sinolog. Odbył się też pokaz ceremonii parzenia herbaty w wykonaniu pani Tin Tin z Pekinu, dyplomowanej mistrzyni kultury herbaty. Jej mąż Piotr Osuch, mistrz wschodnich sztuk walki i autor dwóch książek poświęconych tej tematyce, był również gościem piątkowego spotkania. 

Bohater wieczoru – Michał Jerzy Makara – przyjechał z Lublina, uczy się u Stanisława Tworzydły.  –  Ja wciąż jestem uczniem – zastrzegł Michał Makara. – Mój profesor jest Polakiem. Miał to szczęście, że udało mu się studiować w Chinach przed rewolucją kulturalną. Posiadł wysoką wiedzę na temat malarstwa chińskiego. Głównie jest ceramikiem 

– Reprezentuję tyle, co zdołałem uszczknąć z tej wiedzy, co mi profesor przekazał – kontynuował skromnie artysta –  ale mam świadomość, żeby to rozwijać i pielęgnować. Bo na tym to polega. Myślę, że za 20 lat możemy o tym pomówić jeszcze raz. Na razie uważa, że chińskie smoki i kobiety są jeszcze dla niego zbyt trudnym tematem malarskim.

Mówił, że przez chińskie sztuki walki, fascynację kuchnią chińską, hieroglifami trafił do swojego mistrza. –  Ja tyle czekałem na to, żeby móc zacząć to robić. Czuję się z tym dobrze –  wyznał. –  Te prace zostały stworzone z potrzeby serca. Jest to dla ludzi. Jeśli ktoś poświęci mojej pracy chwilę i wywoła to jego uśmiech albo dobre samopoczucie, wprawi w dobry nastrój, to już jest dobrze, 

Michał Makara z wielkim szacunkiem wyrażał się o swoim mistrzu, który przygotowuje książkę zdradzającą tajniki dziedzin sztuki chińskiej. I właśnie jej fragment o estampażu odczytał. Ta starożytna technika  polega na tym, że kartkę papieru chłonnego przykłada się do formy i dociskając moczy się wodą. Bibułka zaczyna przylegać, ujawniając wypukłości i wklęsłość glinianego reliefu (matrycy). Na wypukłości, kiedy papier jest jeszcze wilgotny, nanosi się tusz tamponem, lekko i często dotykając wystających płaszczyzn. 

Obecni na wernisażu mogli popróbować swoich sił w estampażu, który jest nieco podobny do frotażu (odwzorowywanie przez pocieranie ołówkiem na papierze wizerunku orła z z monety).  

W przerwie delektowano się chińskim winem śliwkowym oraz chińskimi ciasteczkami z wróżbą.

A sinolodzy z UW, Michał Wąsowski z żoną Moniką oraz Bazyli Stefanou, przez cały czas ciężko pracowali, kaligrafując chińskimi znakami imiona uczestników wernisażu. A potem przedstawili jeszcze prezentację „Zhongwen,  czyli o języku chińskim”. Pismo chińskie ma ok. 5000 znaków. Aby czytać gazetę, trzeba znać przynajmniej 1500 znaków.

 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: