Państwo Gołasiowie pierwsze dzieci przyjęli w 2001 r. Od tej pory w ich domu przebywało 41 dzieci, każde z nich szanowane, kochane i witane z radością. Jak poświadczali obecni, państwo Gołasiowie są fenomenem. Stworzyli rodzinę silną wartościami, związaną miłością. Dzieci znajdowały w niej spokój i uczucie, efekty pracy pedagogicznej były zauważalne. 22 maja Władysława i Henryk Gołasiowie gościli w Pałacu Prezydenckim, gdzie prezydent Bronisław Komorowski wręczył im Złote Krzyże Zasługi. Po raz pierwszy do tego odznaczenia można było rekomendować rodzinę zastępczą, dotąd głównie były to rodziny wielodzietne. 

Po 13 latach pp. Gołasiowie zdecydowali się odejść na emeryturę. Żegnała ich Jolanta Dyl-Maćkowska z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie. Wspominała, jak pani Gołasiowa w 1999 r. przyszła do PCPR i zadeklarowała chęć opieki nad osieroconymi dziećmi. W październiku 2001 r. jej rodzina otrzymała certyfikat ukończenia szkolenia i pierwsze dzieci. Byli pierwszą rodziną zastępczą pełniącą rolę pogotowia opiekuńczego na terenie województwa. Wzruszające były powitania nowych dzieci. Małżonkowie wychodzili wtedy przed dom. – Witam cię w twoim domu – zwracała się do dzieci pani Władysława. Dyrektor PCPR Krystyna Kurowska już po pierwszej wizycie w domu pp. Gołasiów uznała, że będzie to dobra rodzina, bo „tu pachnie obiadem”. Sukces wychowawczy udało się osiągnąć rodzicom zastępczym nawet w wielu trudnych przypadkach. Sprzyjał temu  panujący w tym domu system wartości oraz reagowanie na konkretne potrzeby i emocje podopiecznych. Rodzina Gołasiów stała się też autorytetem dla rodzin biologicznych swoich dzieci. 

– Dziękuję za lata wspólnej pracy, ogromne zaangażowanie, profesjonalizm, znakomitą organizację pracy, dokładność, sumienność, odpowiedzialność, kreatywność. Zawsze mogliśmy na państwa liczyć – mówiła Jolanta Dyl-Maćkowska. – W ciągu tylu lat byłaś świetnym współpracownikiem, ale przede wszystkim przyjacielem – zwróciła się do pani Władysławy. – Nigdy nie pozwoliłaś nam się nudzić.

Dyr. Kurowska podkreśliła, że to rodzina oparta na trwałych zasadach moralnych i szacunku dla innego człowieka. Wypełniała dobrze misję rodzicielstwa zastępczego i może być stawiana za wzór. 

Bardzo wzruszeni pp. Gołasiowie odebrali wiele gratulacji, życzeń i podziękowań, m.in. od starosty Bogdana Pągowskiego, przewodniczącej rady powiatu Justyny Garbarczyk, dyrektor Zespołu Szkół w Woli Mystkowskiej Moniki Kluczek,  przedstawicieli woje-wody, wójta gminy Somianka Andrzeja Żołyńskiego. Kwiatami dziękowali byli już podopieczni. 

– Wyrazy uznania za trud i profesjonalizm, sumienną i rzetelną pracę, zaangażowanie, dyspozycyjność, uczciwość, prawość i miłość okazywaną podopiecznym To dla nas wielki zaszczyt, że mieliśmy szansę współpracować z państwem – mówił Bogdan Pągowski. 

Justyna Garbarczyk przypomniała, że w 2004 r. na wniosek dyrektor PCPR przyznano pp. Gołasiom nagrodę „Za czyn”.

Władysława Gołaś przygotowała krótkie pożegnanie, jednak wzruszenie nie pozwoliło jej go wypowiedzieć. Przeczytała je Jolanta Dyl-Maćkowska: „Czas, kiedy do naszego domu przyszło pierwsze dziecko, do chwili, kiedy opuściło go ostatnie, jest czasem spełnionego marzenia. Przez 13 lat wspólnie z mężem, z przyjęciem kolejnego dziecka na nowo byliśmy dla niego opiekunami, na nowo przeżywaliśmy uczucia, towarzyszące przyjęciu nowego członka rodziny. Potem z tymi samymi uczuciami niepokoju, lęku, żalu i radości odprowadzaliśmy dziecko w nowy świat z wiarą, że będzie szczęśliwe. Przez czas, w którym pełniliśmy funkcję rodziny zastępczej, przeżywaliśmy różne uczucia, poznaliśmy różne dzieci i ich rodziny. To czas wielu emocji, pracy, ale i ogromu miłości”. 

Był to też dobry moment, by podziękować tym, którzy wspierali małżeństwo w tej trudnej pracy: rodzinie, władzom powiatu i gminy, dyrektor i pracownikom PCPR, podopiecznym i ich rodzinom, innym rodzinom zastępczym.

– Nowym rodzinom przekazujemy, że to wielka odpowiedzialność, ale i ogromna duma – zaznaczyła pani Władysława.
 

W czasie uroczystości pokazano reportaże telewizyjne nt. pieczy zastępczej i zreferowano jej osiągnięcia w powiecie. W 2013 r. w powiecie wyszkowskim było 61 rodzin zastępczych, najwięcej spokrewnionych i niezawodowych. Sprawowały opiekę nad 104 dziećmi, głównie w wieku 7-18 lat. 

Przed zebranymi w recitalu wystąpili Małgorzata i Robert Czajkowscy, zawodowa rodzina zastępcza. Chęć zaprezentowania się wyrazili też utalentowani podopieczni rodzin zastępczych: Monika i Michał Kowalczykowie, Kamil Gąsior, Kacper Sienkiewicz, Natalia Deptuła, Klara Fedorczyk z przyjaciółką. Zgromadzeni otrzymali kwiaty, wykonane przez Kacpra Osytka, Adasia Rudnickiego i Stasia Turowskiego. 

Listy gratulacyjne i podziękowania otrzymały rodziny zastępcze zawodowe i spokrewnione oraz niezawodowe: Bogumiła i Tomasz Tolakowie, Joanna i Jacek Romanowie, Małgorzata i Jarosław Turowscy, Małgorzata i Robert Czajkowscy, Sylwester Woźniak, Karolina Sobieska, Zofia i Józef Jagiełłowie, Anna Jaczewska, Marta i Grzegorz Jastrzębscy, Katarzyna i Zdzisław Makarewiczowie, Edyta i Jacek Pietrzakowie.        

– Jakie mamy dzieciństwo, takimi jesteśmy potem dorosłymi. Od państwa bardzo dużo zależy – starosta Pągowski dziękował rodzicom zastępczym.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: