Według Konwencji odpowiedzialność za istnienie tych barier ponosi administracja publiczna, znów – od ustawodawcy poczynając (twórcy prawa), a na ostatnim wykonawcy prawa kończąc (rząd, premier, wojewoda, marszałek, starosta, burmistrz, wójt, referent). Od tej chwili to nie osoby z niesprawnościami mają się borykać z barierami, tylko ci, co je stworzyli – takie jest przesłanie Konwencji. Konwencja zmienia również samo pojęcie osoby niepełnosprawnej (dyskwalifikujące we wszelkich wymiarach) na osobę z niesprawnością/mi (eliminujące tę dyskwalifikację). Choć rzecz nie w samym nazewnictwie, jest to bardzo ważne dla tych osób z oczywistych powodów.

Aby jednak dokonać realnych zmian pozycji społecznej osób z niesprawnościami, trzeba zacząć wcielać w życie postanowienia Konwencji. Zadaniem tym, oprócz wspomnianej wyżej administracji publicznej jako głównego sprawcy, obarczone są również organizacje pozarządowe, które mają w statutach zapisy deklarujące działanie na rzecz takich osób. Stowarzyszenia takie są szczególnie predestynowane do takich zadań z racji bezpośrednich relacji z osobami z niesprawnościami i ich rodzinami. Znają ich środowisko i wiedzą, co im najbardziej przeszkadza w codziennym życiu, czyli właśnie bariery, które uniemożliwiają im w  pełni uczestniczyć w życiu społecznym i zawodowym.

Takich organizacji w Wyszkowie jest trochę, sporo też zrobiły one na rzecz osób z niesprawnościami. Niemniej budowa systemowej pomocy tym osobom przewidziana w Konwencji dopiero się rozpoczyna, a zapisy Konwencji stwarzają szanse na skuteczne oddziaływanie na administrację, aby ta w kolejnych budżetach uwzględniała środki finansowe na ten cel. Aby tego dokonać, trzeba być obecnym w ciałach przedstawicielskich państwa i samorządów, trzeba budować tam lobby (większościowe grupy poparcia) do finansowania likwidacji najbardziej dokuczliwych barier. Bez tego udziału samych zainteresowanych nie będzie to możliwe, bo jestem przekonany, że można liczyć na skuteczne działania tylko „od dołu” , a nie od „góry”, zgodnie z zasadą: „Kogo nie boli – temu powoli”.

Tak było dotychczas, gdyż w administracji publicznej istnieje najsilniejsze lobby, jakie znam –  lobby „status quo”, które niechętne jest wszelkim zmianom. Więc dlaczego miałoby być inaczej w następnej kadencji? Zmieni się natomiast, jeśli w ciałach przedstawicielskich będą zasiadać sami zainteresowani, zrzeszeni w organizacje pozarządowe, niezależne od administracji, które będą domagać się zapisania środków w budżetach na cele  opisane w  Konwencji i wspólnie z administracją realizować zadania zmieniające pozycję społeczną i zawodową osób z niesprawnościami. W końcu nikt łaski nie robi tym osobom, że im pomoże na wyjście z sytuacji niezawinionej przez siebie. 

Zachęcam więc organizacje pozarządowe z powiatu wyszkowskiego do zgłaszania kandydatur na radnych, promowania ich w swoich środowiskach celem ich wyboru, a później – wspólnej pracy na rzecz zmian. Taki zamiar ma Stowarzyszenie „Ważna Róża”, która wystawia kandydatury spośród swoich członków, w tym  osoby z niesprawnością. Aby nie  było znowu przez następną kadencję tak jak dotychczas – „kogo nie boli – temu powoli”.

 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: