Grażyna Bany ma 45 lat, jest mamą dwóch kilkunastoletnich córek, jej mąż jest filozofem. Przez cztery lata pracowała jako grafik w angielskim wydawnictwie, w 1994 r. jej fotografie z pobytu w Egipcie i Izraelu były prezentowane w Muzeum Etnograficznym w Warszawie. Obecnie uczy rysunku i malarstwa, plastyki i angielskiego. Zajmuje się fotografią, projektuje wnętrza, tworzy biżuterię z gliny oraz szklanych koralików. Od pewnego czasu jej największą pasją jest malarstwo sztalugowe. Od kilkunastu lat współpracuje z Ośrodkiem Kultury w Wesołej. Wraz z Wieńczysławem Pyrzanowskim maluje murale, a także organizuje letnie, jesienne i zimowe plenery malarskie.

Wyszkowska wystawa, której wernisaż odbył się 27 lutego, prezentuje trzy formy sztuki: malarstwo, biżuterię artystyczną i ceramikę użytkową.

- To wyważone kompozycje, wysmakowane w kolorze; są kobiece – tak o obrazach Grażyny Bany mówiła prowadząca wernisaż Katarzyna Słowikowska. Dodała, że są przyjaciółkami z pleneru.

- Uważam, że człowiek musi robić to, co go podnosi, raduje, bo inaczej popada się w rutynę – powiedziała bohaterka wieczoru. – Nie nadaję się do biura. Próbowałam, strasznie się męczyłam i nawet pieniądze tego nie osłodziły. Dlatego postanowiłam zajmować się tym, co lubię. Trzeba coś robić, żeby człowiek był pełen życia, i tego uczę moje dzieci. Czasami śpiewam w zespole amatorskim. Ale tak naprawdę, jeżeli bym mogła coś robić w życiu non-stop, to bym malowała. To jest coś tak wspaniałego! Jeśli ktoś ma taką możliwość, żeby malować, to myślę, że jest bardzo szczęśliwy. A ja jestem szczęśliwa tak na 90 procent. Nie da się przeżyć z malarstwa, więc trzeba robić jeszcze coś.

Opowiedziała, jak powstają jej wyroby ceramiczne i biżuteria.

- Żeby nie popaść w rutynę, staram się wymyślać ciągle coś nowego – podkreśliła.

Większość obecnych na wernisażu stanowiły panie. Z  zainteresowaniem oglądały obrazy, przedstawiające kobiety, pejzaże, kwiaty, oraz naczynia ceramiczne, ale przede wszystkim oryginalną biżuterię.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: