Wyszukaj na stronie

Wyszkowska filia Wyższej Szkoły im. Pawła Włodkowica w Płocku, podobnie jak inne prywatne uczelnie, walczy o przetrwanie. Przez większość dni okazały budynek przy ul. Geodetów świeci pustkami, ożywa podczas weekendowych zajęć. Nowego ducha chce wnieść nowy prorektor doc. dr Henryk J. Goryszewski. Chce między innymi utrzymać wydział pielęgniarstwa i uruchomić nowe specjalizacje, np. związaną z logistyką. – Nie mogę zagwarantować, że uratuję szkołę. Wszystko zależy od tego, czy, trzymając się kurczowo, utrzymamy się na rynku – w rozmowie z NW mówi nowy prorektor.
Pierwsze zajęcia w wyszkowskiej uczelni odbyły się 17 października 1998 r. w budynku SP5 na os. Polonez. Brało w nich udział 204 studentów, funkcjonował tylko wydział zarządzania. Rok później szkoła miała już 550 studentów, ruszyły zajęcia na wydziałach administracji i informatyki stosowanej. W 2000 r. gmina przekazała działkę pod budowę uczelni, budynek oddano do użytku jesienią 2001 r. Uczelnia miała 1.300 studentów, nie licząc studiów podyplomowych.
Henryk Goryszewski już wówczas związany był z wyszkowską uczelnią. – Brat mojej żony mieszka w Wyszkowie. Przywiózł do mnie pana Krzysztofa Falbę i pierwszego prorektora tej uczelni, pana prof. Wajdę. Wtedy dopiero tworzono uczelnię, a ja byłem mocnym przewodniczącym komisji finansów publicznych – relacjonuje prorektor. – Moje nazwisko otwierało drzwi w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego, ponieważ wszyscy byli petentami komisji finansów publicznych. Przyłożyłem rękę do uczelni, tak że czuję się z nią związany. Mój poprzednik był ciężko chory, nie powołano prorektora, więc Wyszków zaczął zanikać.
Obecnie uczelnia ma ok. 1.200 studentów, w tym ponad 500 na studiach I stopnia i ponad 600 na podyplomowych. – Wszystkie uczelnie, nie tylko prywatne, ale również państwowe przeżywają w tej chwili kryzys – zauważa Henryk Goryszewski. – Po pierwsze weszliśmy w okres pokoleń o zmniejszonej liczebności. A po drugie wyczerpał się nadzwyczajny rezerwuar studentów. Do ok. 2010 r. dużą część studentów zaocznych stanowiły starsze osoby, które nie miały możliwości studiowania w okresie, kiedy przyjęcia na studia były limitowane i funkcjonowały tylko studia państwowe. Miałem tu studentów pięćdziesięciokilkuletnich.
Uczelnię wybierały też osoby, które musiały uzupełnić wykształcenie ze względów zawodowych czy poszerzający kwalifikacje nauczyciele. Później bardzo popularne stało się pielęgniarstwo.
- Stoimy w tej chwili przed poważnym wyzwaniem. Program studiów pomosto-wych dla pielęgniarek finansowany z Unii Europejskiej kończy się w tym roku – informuje prorektor. – Wydział jest rozbudowany, mieliśmy spore nabory, zajęcia jeszcze są prowadzone, mamy przygotowaną bazę, kontakty ze szpitalami. I dobrze byłoby to za wszelką cenę zachować. To trudne, ale możliwe przedsięwzięcie. W tej chwili przeżywamy kryzys zawodu pielęgniarki. W wielu szpitalach narzeka się, że pielęgniarek nie ma na rynku. Wydaje się, że powinno się pojawić ciśnienie na studia pielęgniarskie, bo być może na tym rynku będzie łatwiej o pracę.
Uczelnia przygotowuje organizację wydziału na nowych zasadach. Ze względu na rozbudowane zajęcia praktyczne, chce wydłużyć studia z 6 do 7 semestrów.
Największą popularnością cieszą się wydziały administracji i pedagogiki, mija natomiast moda na zarządzanie. Uczelnia zamierza wprowadzić nowe specjalizacje, np. w zakresie administracji i zarządzania logistyką. To odpowiedź na sygnały od osób związanych z transportem, a firm transportowych w Wyszkowie i okolicach nie brakuje. – Druga kwestia związana z administracją, która chodzi mi po głowie, to położenie nacisku na administrację samorządową – planuje prorektor. Z kolei na wydziale pedagogiki ma być uruchomiona specjalizacja związana z rodziną. Dużą szansą dla uczelni jest niesłabnące zainteresowanie studiami podyplomowymi.
Studiów stacjonarnych raczej się już jednak nie doczekamy. – Większość szkół prywatnych opiera się o system weekendowy – mówi Henryk Goryszewski. – W szkołach prywatnych, w których trzeba płacić i student musi zarobić, bardzo trudne jest uruchomienie studiów dziennych. Jesteśmy na to przygotowani, nie mamy problemów z kadrą. Problemem jest tylko, czy znajdziemy chętnych. Musiało by być przynajmniej 30 studentów. Bliskość Warszawy nie ułatwia tego zadania.
Dlatego prorektorowi zależy na budowaniu dobrej atmosfery wokół szkoły, jej obecności w życiu miasta. – Mam ambicję doprowadzić do powstania przy uczelni środowiska skupiającego byłych absolwentów, którzy skończyli studia z bardzo dobrymi wynikami, a nawet jeśli nie z bardzo dobrymi wynikami, to zrobili kariery – planuje. – Drugi pomysł, dużo trudniejszy, to stworzenie czegoś w rodzaju korporacji i klubu przyjaciół uczelni, do którego chciałbym przyciągnąć miejscowych, znaczących obywateli. Uczelnia w pewien sposób nobilituje miasto, przyczynia się do pewnego autorytetu miasta, zwłaszcza małego miasta. Musi pojawić się jednak pewne ciśnienie społeczne. A w każdym razie należałoby przeciwdziałać poczuciu niedowartościowania, niewiary w tę uczelnię.

Wróć do listy artykulów z tego wydania