Nie mam pojęcia, z jaką uwagą każdy z osobna poświęca swój cenny czas na śledzenie życia politycznego w naszej ukochanej Ojczyźnie. Rozumiem również, że każdy ma swoje codzienne problemy, a skala afer, która w ostatnim czasie wychodzi na światło dzienne, może przytłaczać i skłaniać człowieka do obojętności wobec tego, co się dzieje na poszczególnych szczeblach władzy. Zgiełk medialny i mnogość połowicznych informacji, które docierają do społeczeństwa w coraz większym stopniu utrudniają zlokalizowanie prawdy. Stąd rodzi się coraz powszechniejsza tendencja do nihilizmu i sceptycyzmu, który jest poważnym zagrożeniem w procesie budowania relacji społecznych. Prowadzi bowiem do całkowitej negacji wszelkiej inicjatywy społecznej na rzecz naprawy państwa oraz całkowitej lub częściowej utraty zaufania na linii obywatel – władza. 

Jednakże w związku z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi oraz przysługującym nam prawem dostępu do informacji z całego serca zachęcam każdego z osobna do pochylenia się nad bardzo istotnym problemem, który dotyczy nas wszystkich. A zwłaszcza dotyczy tych osób, którym szczerze zależy na Polsce i chcieliby mieć udział w eliminowaniu patologii, która zatacza coraz szersze kręgi i obejmuje coraz więcej dziedzin życia społecznego. Świadomość społeczeństwa oraz świadomość każdego z osobna jest właśnie taką cegiełką, która daje nadzieję na lepszą przyszłość życia w kraju. Wielu czy nawet większość z nas nie posiada możliwości bezpośredniej eliminacji patologii, która dotyka w większym lub mniejszym stopniu każdego z nas. Ryba, psując się od głowy, sprowadza gnicie i rozkład na resztę organizmu, którą analogicznie stanowimy my, czyli społeczeństwo. Polska potrzebuje prezydenta, co więcej gospodarza, który realnie przyczyniałby się do wyzwolenia w społeczeństwie głębokich pokładów determinacji, siły i jedności narodowej, którą niezaprzeczalnie posiadamy. Słuszne jest powiedzenie, że Polak potrafi. Polacy świetnie radzą sobie za granicą, dlatego że są pracowici i skrywają w sobie wielki potencjał, ale żeby go zrealizować, muszą ku temu zaistnieć sprzyjające warunki. Wydaje się, że w Polsce takich warunków nie ma i właśnie dlatego coraz więcej ludzi, zwłaszcza młodych, opuszcza krainę na Wisłą. Wielu chciałoby pozostać na swoim, ale założenie rodziny i stworzenie warunków egzystencjalnych dla własnych dzieci wymaga oczywiście pewnych nakładów finansowych. Pogoń za pieniądzem oczywiście nie oznacza wyrzeczenia się Ojczyzny, bo wielu z tych ludzi tęskni za powrotem do macierzy.

Polska potrzebuje gospodarza. Prezydent nie winien stanowić jedynie samego szczytu piramidy społecznej, który, spoglądając z góry, raczy społeczeństwo dobrym słowem. Prezydent powinien być siłą Narodu i godnie, z podniesioną głową reprezentować nas na zewnątrz. Nasza duma z bycia Polakiem czy Polką wynika z tego, jak postrzegamy samych siebie. Nasza historia, kultura i obyczaje, kształtujące się na przestrzeni burzliwych dziejów, które są dziedzictwem naszych przodków, stanowią siłę Narodu, a nie jej słabość. Próbuje nam się wmówić, żonglując przy tym pojęciami o czysto pejoratywnym charakterze, że nie wypada chwalić się polskością. Próby uzewnętrznienia dumy narodowej bardzo często spotykają się z oporem pewnych środowisk dziennikarskich, organizacji społecznych czy nawet elit rządzących. Dzisiaj bardzo aktualne wydają się być słowa wybitnego polskiego duchownego, a zarazem wielkiego patrioty, kardynała Stefana Wyszyńskiego: „Można w odruchu bohaterskim oddać swoje życie na polu walki, ale to trwa krótko. Większym niekiedy bohaterstwem jest żyć, trwać, wytrzymać całe lata (…). Oto wskazania dla Was – wytrwać, żyć dla Ojczyzny, nabrać zaufania do niej i gotowości oddania jej wszystkiego z siebie. To jest najważniejszy nasz obowiązek wobec Ojczyzny. Potrzeba nam potężnej woli organizowania wszystkich sił rodzinnych, ojczystych, aby się nie oglądać na prawo i lewo, by nie oddawać się pokusie nowej Targowicy, skądkolwiek by ona miała przyjść”. Należy te słowa sobie odświeżać w umysłach, gdyż płynie z nich wielka nauka. Pragnę przy tym zauważyć, co odkrywcze nie będzie, że drzewo bez korzeni usycha i umiera. Polska te korzenia posiada, szczególnie silnie chrześcijańskie, podobnie zresztą jak cała Europa.

Nie dajmy się omamić, gdy sytuację w Polsce określają albo w samych superlatywach, albo w samych negatywach. Żadna skrajność nie doprowadzi nas do poprawy obecnej sytuacji, aczkolwiek rozumiem, że walka polityczna rządzi się swoimi prawami, a nam dane jest przekaz właśnie w takich skrajnościach oglądać. Krytyczne spojrzenie na obecną sytuację w Polsce nie powinno oczywiście dziwić. Należy jednak zauważyć, że Polska trwała, trwa i trwać będzie. Przeżyła bowiem wiele groźnych nawałnic. Wymazanie Polski z mapy Europy na ponad wiek nie uśmierciło duszy Narodu. Przetrwała ona również dwa totalitaryzmy, które nadciągnęły z Zachodu i ze Wschodu. Nie starajmy się więc całkowicie zanegować teraźniejszości, ale starać się budować lepszą przyszłość poprzez działania tu i teraz. Jeżeli nawet nie dla nas, to przynajmniej dla następnych pokoleń. 

W związku z tym wszystkim, co tutaj napisałem, a czego początkowo nie zakładałem, że będzie tak dużo, pragnę z całego serca każdemu z osobna zainteresować się nadchodzącymi wyborami prezydenckimi. Nie zamierzam tutaj mówić o jedynym słusznym kandydacie. Moim zamiarem jest zachęcenie każdego z osobna do pochylenia się nad osobą Pana Bronisława Komorowskiego, który ubiega się o reelekcję. Wielu z nas ma różne poglądy na wiele różnych spraw, to jasne. Ale nie różni nas to, że chcielibyśmy znać prawdę, która nam jako obywatelom się należy. Zwłaszcza, że zbliżają się wybory prezydenckie, a Pan Komorowski cieszy się dużym zaufaniem społecznym. Zaufanie rozbija się o pytania, na które Pan Komorowski nie udziela odpowiedzi.  Chodzi o relacje i działania, jakie łączą obecnie urzędującego prezydenta z funkcjonariuszami byłych Wojskowych Służb Informacyjnych. Zachęcam serdecznie każdego do poświęcenia czasu na zainteresowanie się tą sprawą. Mnie osobiście do napisania tego wszystkiego pośrednio zachęcił i zainspirował wybitny dziennikarz śledczy, Pan Wojciech Sumliński. Jeżeli kogoś uda mi się przekonać, to zachęcam do poświęcenia 35 minut na obejrzenie niezwykle ciekawego wywiadu z Panem Sumlińskim, który posiada bardzo dużą wiedzę o działaniu służb w Polsce. Mam nadzieję, że dla tych, którzy zdecydują się tego wysłuchać będzie to początkiem do dalszego zainteresowania się tą sprawą. 

Załączam link: https://www.youtube.com/watch?v=zWhVc7YO4Jg

Nie piszę tego dla własnego „widzimisię”. Przyjąłem od rodziców i dziadków pewne wartości oraz wychowanie w duchu patriotycznym. Los naszej Ojczyzny jest mi niezwykle bliski, gdyż kocham swój kraj. Interesuję się m.in. historią i polityką nie tylko dlatego, że te rzeczy wydają mi się niezwykle interesujące, ale również z tego względu, iż czuję się w poczuciu obowiązku wobec ludzi, którzy za Polskę walczyli – ludzi, którzy walczyli i nadal walczą o prawdę. Czasem ogarnia mnie bezsilność, gdy widzę, jak politycy zdzierają Temidzie opaskę z oczu i wycierają nią swoje zakłamane lica. Wierzę jednak w to, że prawda zawsze zwycięża i należy o nią zaciekle walczyć. Nie można odwracać wzroku, gdy dzieje się źle. Władzy nie zależy na tym, aby Naród był wykształcony i interesował się ważnymi dla kraju sprawami, gdyż nieświadomych ludzi łatwiej zmanipulować – więc podsuwają nam wiele tematów zastępczych. Konstytucja wyraźnie stanowi:  Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. Władza należy do nas i to ludzie, których wybieramy w wyborach powszechnych winni pracować dla nas. Jednakże nasz obowiązek nie kończy się jedynie na zakreśleniu karty wyborczej i wrzuceniu go do urny. Wielu ludzi wykazuje inicjatywy obywatelskie, ale one są bardzo często ignorowane. Stwarza to podstawy, aby myśleć, że nie możemy stanowić o sobie samych. Mamy do czynienia z jawną arogancją władzy wymierzoną w obywateli. Mówię oczywiście m.in. o wyrzucaniu do kosza projektów obywatelskich. Świadczy to o sposobie, w jakim władza traktuje obywatela – jest to niczym innym, jak opluwaniem społeczeństwa. Jest to uderzaniem w nasze niezbywalne prawo, jakim jest wolność. Z wielu różnych słów, jakie słyszy się o wolności, najbardziej podobają mi się te wypowiedziane przez naszego wielkiego rodaka. Św. Jan Paweł II, który przeżył obydwa totalitaryzmy, niezwykle głęboko i trafnie potrafił mówić o Wolności. Głosił, że „Wolność nie jest dana raz na zawsze. Trzeba ją stale zdobywać na nowo”. Kierował te słowa głównie do ludzi młodych właśnie dlatego, że za kilkanaście lat Polska będzie spoczywała na naszych barkach. Wolność oznacza ciągłą walkę. Polska stanowi wyzwanie. Ja nie wymyślam niczego nowego, jedynie krzyczę głośno za Norwidem, że „Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek”.

Upadek Muru Berlińskiego, Solidarność i wybory czerwcowe nie oznaczają kresu wędrówki, co dostrzegamy szczególnie dzisiaj. Stare demony odeszły w niepamięć, ale ciągle pojawiają się nowe zagrożenia, tym groźniejsze, im większa trwa samowola i sielanka. Zbrojne zagrożenie ze strony Federacji Rosyjskiej jest dziś bardzo realnym scenariuszem. Jednakże, kto choć historii trochę zna, zakusy imperialne Rosji nie są niczym nowym. Zmagamy się z nimi od wieków i póki co nie zanosi się na to, by miało być inaczej. Przekonywano nas jednak o tym, co więcej, wpajano nam przez lata, że ze strony Rosji nie istnieje żadne zagrożenie. Wszelki sprzeciw zrównywali z rusofobią. To nie jest tak, że Rosja jest jedynie problemem dzisiejszym. Była nim również dużo wcześniej. I to właśnie nasza słabość prowokuje potencjalnego agresora, żeby nas zaatakował. A specyfika rosyjskości tkwi właśnie w jej imperializmie – od carów, przez bolszewików, komunistów i obecnie urzędującego prezydenta Władimira Putina. Należy więc powiedzieć, że za obecny stan rzeczy – nieadekwatne rozpoznanie i podejmowanie działań –  należy obwiniać tych, którzy odpowiadali za politykę zagraniczną na czele z prezydentem. Można to uznać za jawne działanie na szkodę państwa. Jest to jeden z wielu poważnych problemów, często,  wydawałoby się, nieistotnych dla naszego codziennego życia, gdyż wydających się być odległymi od naszego podwórka. Tak niestety nie jest. Problemy są i należy głośno o nich mówić, a od polityków wymagać, żeby stali na straży suwerennego Narodu.

Zbliżają się wybory prezydenckie. Szczerze zachęcam do pójścia na wybory i podjęcia decyzji zgodnie z własnym sumieniem. Nastały trudne czasy. Uważam, że Polska potrzebuje Męża Stanu, który będzie potrafił wziąć za Naród odpowiedzialność i sprostać wyzwaniom,  wobec których Polska stoi. Uważam, że obecnie urzędujący prezydent Pan Bronisław Komorowski nie spełnia takich wymagań. Co więcej, istnieje wobec niego wiele niejasności o charakterze przestępczym, które należy wyjaśnić w trybie pilnym. 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: