Książka „Zapomniany rodowód Jana Pawła II” skupia się na historii przodków papieża, pochodzących z małej beskidzkiej wioski Czaniec. – Powszechnie wiadomo, że urodził się w Wadowicach, ojciec był wojskowym. Ukazało się wiele książek o Ojcu Świętym, ale ten chłopski rodowód do tej pory nie był dokładnie i szczegółowo wyjaśniony – rozpoczęła Barbara Olak.

Zdjęcie rodziny Wojtyłów umieściła na okładce. O Czańcu usłyszała przypadkowo i postanowiła dowiedzieć się więcej o Wojtyłach. Informacje zdobywała, chodząc po domach i pytając o członków tej rodziny, wspomnienia, pamiątki. Książka powstała dzięki tym relacjom. W Czańcu do dziś mieszkają Wojtyłowie. Przodkowie papieża byli drobnymi rolnikami, z trudnością utrzymującym się z ziemi, dorabiali w fabryce czy w handlu (jedna ciocia chodziła pieszo na targ po 18 km w jedną stronę), byli dozorcami. Do dziś to rodzina niezamożna. Autorka w rozmowie z nimi zauważyła, że mają w rodzie taką wielką postać, a żyją skromnie. W odpowiedzi usłyszała, że pieśń „Barka” mówi właśnie o nich, ponieważ są bogaci rękami do pracy i czystym sercem. Gospodyni, u której nocowała w Czańcu, odwiedziła ją w Warszawie. Podczas spaceru nie ominęła żadnego żebraka, dając każdemu datek. 

Ojciec Święty znał swoją rodzinę ze strony ojca, wielokrotnie mówił o Czańcu, był tam jako dziecko na wakacjach. Krewni też odwiedzali Wojtyłów w Wadowicach. Wojna przerwała ten kontakt, ale po jej zakończeniu szybko został odnowiony i utrzymywany do końca życia papieża. Krewni z Czańca byli obecni podczas jego święceń kapłańskich. Barbara Olak szczególnie ciepło wspominała ciotkę Stefanię Adelajdę, jak na tamte czasy osobę nieco ekscentryczną, starą pannę z fanaberiami (np. lubiła się opalać, spała na sianie), bardzo lubianą w rodzinie. Karol Wojtyła opiekował się nią. Gdy został biskupem, zaprosił do siebie jako gospodynię. 

– Kto dziś tak często opiekuje się swoją ciotką, myśli o jej wakacjach? Wspaniały młody człowiek, który znalazł czas dla cioci – oceniła pisarka.

Papież uczestniczył w pogrzebach, interesował się sprawami krewniaków. Bywał u nich często, np. przy okazji górskich wędrówek. Mieszkańcy Czańca pamiętali, że z każdym rozmawiał, pytał o zwykłe gospodarskie rzeczy, interesował się ich bytem. Każdy z nich  otrzymywał od niego z Rzymu pocztówki i listy; na święta, imieniny. Ostatni jego list z Rzymu do Polski był właśnie do Czańca, przyszedł 2 tygodnie po śmierci Ojca Świętego. Rodzina też jeździła do Rzymie, na te wyjazdy jej członkowie często brali pożyczki, składali się.

– Jest to rodzina, dla której największym szczęściem było to, że mieli takiego wielkiego krewnego i że on o nich pamiętał – mówiła pisarka, podkreślając skromność i uczciwość czanieckich Wojtyłów, którzy prowadzą zwyczajne, skromne życie. Próbowała odnaleźć ich dom rodzinny, ale został zburzony w 1945 r. Talent wokalny papież odziedziczył . Wojtyłowie byli tzw. śpiewakami kalwaryjskimi, przewodzili pielgrzymkom na Kalwarię Zebrzydowską. Jeden z jego przodków, Paweł, był założycielem kółka rolniczego. Byli wśród nich strażacy, kobiety działały w kole gospodyń wiejskich, które obecnie liczy prawie 50 osób. Pięknie haftują, ułożyły pieśń o Janie Pawle II, w czerwcu organizują poświęcone mu dni. 

Podczas tego ciekawego spotkania można było też posłuchać poezji Karola Wojtyły w wykonaniu uczniów Zespołu Szkół w Zabrodziu (przygotowanych przez Andrzeja Romana): Mileny Skwary, Eweliny Pióro, Edyty Milczarek, Katarzyny Trojanek, Kamila Dąbrowskiego i Daniela Króla.

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: