Pracujące w wyszkowskim szpitalu położne wystąpiły do dyrekcji o objęcie ich podwyżkami, ujętymi w postrajkowym porozumieniu. Odmówiono im, argumentując, że porozumienie dotyczy tylko pielęgniarek. Wywołało to niezadowolenie i zdziwienie położnych, które nie zgadzają się z takim podziałem w obrębie jednej w ich ocenie grupy zawodowej. Uważają to wręcz za dyskryminację, wymówkę, by nie wypłacać im większych pensji. Położne za podstawę roszczeń uznały istnienie zawodów pielęgniarki i położnej w jednej grupie zawodowej. 

O pomoc i opinię prawną zwróciły się do Naczelnej i Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych. W otrzymanym z Okręgowej Izby piśmie czytamy, że to jedna grupa zawodowa, ponieważ zawody te regulowane są jedną ustawą, zaś wykonujący różnią się jedynie zakresem uprawnień i obowiązków. Oba zawody mają jeden samorząd pielęgniarek i położnych. Ustawa rozróżnia jedynie obowiązki, nie określa ważności, za to narzuca tę samą odpowiedzialność zawodową. Jednakże wspomniany akt prawny wymienia zawody, co w ocenie prawnika z Naczelnej Izby dyrekcja szpitala mogła tak wykorzystać, choć „niczyich wątpliwości nie powinna budzić konieczność jednolitego traktowania obu wskazanych zawodów Jak wiadomo, prawomocny jest wyższy akt, ustawa nad porozumieniem medycznych”, co może upoważniać do sądowego dochodzenia praw. W opinii czytamy: „Celowym wydaje się również wskazać, że w sytuacji, w której osoby wykonujące zawód położnej (...) zostały pominięte podczas przyznawania podwyżek wynagrodzenia zasadniczego pozostałym grupom zawodowym zatrudnionym u tego samego pracodawcy, może dojść do nieuprawnionego nierównego traktowania pracowników pod względem warunków zatrudnienia”. Radca prawny uznał, że pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za pracę o jednakowej wartości, czyli wymagającej porównywalnych kwalifikacji.  

Po otrzymaniu powyższych opinii panie zdecydowały się zwrócić do prawnika. Ten wystosował do dyrektor szpitala pismo, wzywające ją do równego traktowania obu grup, przywołując wyżej wymienione argumenty. W piśmie jest zapowiedź roszczeń o odszkodowanie w razie odmowy. 

Dyrektor Cecylia Domżała twierdzi, że pieniędzy na podwyżki nie ma, nie wpłynęły środki rządowe. Gdyby w tej sytuacji podwyżki przyznano, szpital mógłby znaleźć się w dramatycznej sytuacji finansowej.  

– Porozumienie postrajkowe dotyczy tylko pielęgniarek, zakład nie jest w stanie udźwignąć tego finansowo – powtarza dyrektor, dodając, że za położnymi podobne roszczenia skłonne są wysuwać inne grupy zawodowe, mające podobne oczekiwania. Sytuacja może się zmienić, jeśli nastąpią zmiany systemowe, będą odgórne regulacje. Pieniądze na podwyżki z porozumienia miały pochodzić w części od rządu. Jak twierdzi dyrektor, placówka sama nie może tego sfinansować. Szpital oszacował, że na realizację postrajkowych zobowiązań wobec pielęgniarek (podwyżka płacy zasadniczej) w 2015 r. wyda ok. 1.750.000 zł, w 2016 r. i latach następnych – ok. 3 mln zł rocznie.

Położne nie godzą się z takim potraktowaniem, przypominają o tym, że tworzą z pielęgniarkami jedną grupę zawodową. Poza tym w szpitalu jest ich 25, zaś pielęgniarek – blisko 200, więc pominięcie ich nie przyniesie znaczących oszczędności. 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: