Impreza symbolicznie kończąca lato corocznie skupia podopiecznych z rodzinami, pracowników i licznych gości. W tym roku miała szczególny charakter. Wspominano minione lata, to, co udało się osiągnąć, a także początki DPS. Historię placówki przybliżyła jej dyrektor Danuta Ziomek. Za początek organizowania pomocy społecznej umownie przyjmuje się 1945 r., do nowego budynku w 1970 r. przyjechali pierwsi mieszkańcy. Najdłużej przebywa w nim pan Tadeusz Dobek. 

Po wojnie, w ramach reformy rolnej, majątek ówczesnego dziedzica Alfreda Rudzkiego został podzielony między okolicznych rolników. W pałacyku (obecnie hostel) umieszczono i objęto opieką ludzi chorych, bezdomnych, żebraków. Pomagała w tym także córka dziedzica – Leonia Rudzka. Wśród pensjonariuszy znalazły się głównie sieroty wojenne i osoby wymagające specjalnej troski. Pierwszym zarządzającym był prawdopodobnie Jan Kalinowski, od 1947 r. Jan Rutkowski. Wspólnie z jego córką, Elżbietą Rutkowską-Nazarian i przedstawicielami samorządu powiatowego odsłonięto upamiętniającą go tablicę. W 1967 r. zaczęto budować budynek główny. Pierwsi mieszkańcy zasiedlili go w listopadzie 1970 r. Wielu z nich mieszkało tu 30-40 lat, nawet więcej. Dyrektorem DPS w latach 1983 – 2009 był Marian Czyż, gdy przeszedł na emeryturę Danuta Ziomek. W 1976 r. powstały dwa pawilony dla 50 osób. Łącznie wtedy DPS mógł przyjąć 250 osób. Placówka była systematycznie unowocześniana, powstały m.in. sale terapii zajęciowej, rehabilitacji, dodatkowe łazienki, świetlica, kawiarnia, kaplica. 

– Nowoczesny dom to przede wszystkim dom ciepły, życzliwy, otwarty na problemy podopiecznych – podsumowała dyr. Ziomek, wymieniając programy adaptacyjne, różne formy zagospodarowania czasu wolnego, wyjazdy, zabawy, pikniki. 

– Drodzy mieszkańcy, chciałabym do was skierować słowa najwyższego uznania za waszą wytrwałość w pokonywaniu trudów życia i dnia codziennego. Wasz pobyt nadaje sens naszej pracy, skłania nas do refleksji nad życiem, uszlachetnia i wzbogaca naszą osobowość. Życzę wam przede wszystkim zdrowia, szczęścia oraz długiego pobytu u nas. Żeby każdy dzień był zawsze radosny i przynosił wam jak najwięcej zadowolenia.

Dyrektor dziękowała przewodniczącej rady mieszkańców Jadwidze Tawczyńskiej-Turek za współpracę, pracownikom, władzom powiatu i gminy, radnym, dyrektor PCPR Krystynie Kurowskiej, księżom. 

Jubileuszu i dotychczasowego rozwoju placówki pogratulował starosta Bogdan Pągowski. Zwrócił uwagę, że przy zmianach demograficznych usługi opiekuńcze będą poszukiwane. Przyznał, że DPS wymaga remontów i podwyższenia standardów, powiat będzie prowadził termomodernizację i montaż baterii do podgrzewania wody. Wraz z wiceprzewodniczącym rady powiatu Janem Getką przekazał dla DPS nowoczesny aparat fotograficzny.

– DPS w Brańszczyku to szczególne miejsce. Jeżeli ktoś chce zrozumieć słowo „solidarność”, niech przyjedzie tu, popatrzy, jak wygląda opieka DPS w stosunku do pensjonariuszy – placówkę chwalił wójt Mieczysław Pękul, wręczając list gratulacyjny. 

O chrześcijańskim wymiarze pracy personelu mówili księża: dyrektor Domu Księży Emerytów Łukasz Mikołajczyk i Antoni Wit.

– W tym miejscu widać ten Boży palec – stwierdził ks. Łukasz. – Każde takie miejsce, gdzie człowiek świadczy miłość drugiemu człowiekowi, jest znakiem Boga. Życzymy tego, aby wasza praca przynosiła piękne owoce, wam satysfakcję i pomoc tym, którzy jej potrzebują.

Słowa wdzięczności i podziękowania w imieniu mieszkańców przekazała Jadwiga Tawczyńska-Turek, nazywając społeczność DPS rodziną. 

Potem przyszedł czas na jubileuszowy tortu. Zebrani odśpiewali „Sto lat”. Dalszą część spotkania spędzono przy ognisku, na poczęstunku i zabawie. 

Autor:
Treść:
Kod z obrazka: