Dlaczego warto pojechać do Asyżu?
Żeby porozmawiać ze św. Franciszkiem i  św. Klarą, pochodzić po średniowiecznych uliczkach, którymi stąpali, zobaczyć trwałe ślady, które pozostały po świętych. Historia św. Franciszka i św. Klary brzmi w dzisiejszych czasach jak bajka. Zostawili bogactwo, aby przywdziać zgrzebne habity i żyć w ubóstwie, pomagając innym.
To piękne, średniowieczne miasto, liczące zaledwie 25 tys. mieszkańców, położone jest w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, na pd. – wsch. od Perugii, na obrzeżu wyschniętego jeziora tzw. Doliny Spoleto, która została osuszona w XVI wieku.
Obecnie jest ośrodkiem turystycznym związanym z kultem religijnym świętych założycieli zakonu franciszkanów i zakonu klarysek, doskonałym celem pielgrzymek oraz źródłem niezapomnianych, duchowych przeżyć. W atmosferze niezmąconego niczym spokoju i ciszy godzinami można wędrować po wąskich, cichych uliczkach, uroczych zaułkach i placykach, podziwiając kamienice, kipiące kaskadami kwiatów.
Sama droga do Asyżu jest przepiękna. Urzeka panorama miasta na tle tzw. „biegnących gór” oraz niesamowite, ciepłe światło w kolorach od żółci do różu.
Mieszkańcy są bardzo mili, życzliwi, chyba lubią Polaków. Można tu spotkać turystów z całego świata i różnych wyznań. Rocznie 4 mln ludzi szuka tu śladów św. Franciszka i św. Klary.
Co trzeba zobaczyć w Asyżu?
Obowiązkowo - bazyliki św. Franciszka (która znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO – red.)  i św. Klary z XIII wieku.
Fasada dwupoziomowej Bazyliki św. Franciszka (Basilica di San Francesco), ozdobiona jedynie gotycką rozetą, urzeka pięknem w swoim ubóstwie. Niektórzy turyści są wręcz rozczarowani jej prostotą. Za to wnętrze olśniewa polichromiami (fot. …) i freskami zainspirowanymi życiem św. Franciszka – od radosnych przedstawień Simona Martiniego, na których nawet konie zdają się uśmiechać, do surowych, dydaktycznych malowideł Giotta, będących alegorią trzech ślubów zakonnych franciszkanów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Skromna i surowa jest krypta, gdzie pochowany jest św. Franciszek. Oblicze skromnego mnicha i stygmatyka, uwiecznione przez Cimabuego w transepcie, uważane jest za wierny portret świętego.
Kościół górny to strzeliste linie gotyckiego stylu z XIII w., symbolizujące niebiańską chwałę św. Franciszka. Wyblakłe freski przedstawiające sceny ze Starego i Nowego Testamentu. W prezbiterium znajduje się kamienny tron papieski z XIII w. i piękne gotycko – renesansowe stalle z XVI w. Freski Giotta tworzą cykl 28 scen z żywota świętego – słynną  „Legendę św. Franciszka”.  Zostały starannie odnowione po trzęsieniu ziemi w 1997 roku, jednak nigdy już nie odzyskają pierwotnego wyglądu (udało się je zrekonstruować jedynie fragmentarycznie).
Przed wejściem do bazyliki, na dziedzińcu, można podziwiać i kupować drewniane figury różnej wielkości, wyrzeźbione przez miejscowych artystów.
Fasada Bazyliki św. Klary (Basilica di Santa Chiara) z 1260 roku wykonana jest z białego i różowego kamienia (fot.…). Wejścia po obu stronach portalu strzegą kamienne lwy. We wnętrzu Bazyliki zachowały się ślady fresków przypisywanych uczniom Giotta.
Nad głównym ołtarzem dominuje krzyż, otoczony m.in. figurami św. Franciszka, całującego stopy Zbawiciela oraz klarysek – św. Klary i błogosławionej Benedykty.
W transepcie lewym są przedstawione m.in. sceny upamiętniające śmierć Klary. Jej ciało (odnalezione w 1850r. w sarkofagu pod głównym ołtarzem) zachowane do dziś w prawie niezmienionym stanie i, złożone w kryształowej szkatule na dole w krypcie, jest relikwią. Modlił się przy nim Jan Paweł II.
Po prawej stronie nawy jest kościół św. Jerzego z XII w., obecnie połączony z bazyliką. To tu Franciszek uczył się czytać i pisać. Tutaj przemawiał do ludu asyskiego. Tutaj modliła się Klara. Tutaj pierwotnie zostali pochowani.
W środku przeszklonej ściany, znajduje się namalowany w stylu bizantyjskim krzyż, z którego Chrystus przemówił do św. Franciszka w 1206r. w kościółku św. Damiana: „Franciszku, idź i  odbuduj mój Kościół, który, jak widzisz, jest w ruinie.”
Usytuowanie obu bazylik sprawia, że miasto pozostaje w objęciach tych dwojga świętych, ślących piękne przesłanie także dla współczesnego człowieka.
W Asyżu zachwyca także Rzymskie Forum na głównym placu Piazza del Comune, na którym wznoszą się kolumny świątyni Minerwy, górujący nad miastem zamek Rocca Maggiore, żeński klasztor San Damiano, sprawiający wrażenie pustelni, w którym Klara spędziła większość swojego życia, Bazylika Matki Bożej Anielskiej z VXI, a w niej - kaplica z XII wieku, zwana Porcjunkulą, związana z początkiem działalności św. Franciszka.
Co trzeba wiedzieć przed podróżą do Asyżu?
Trzeba poczytać przewodnik (i „Nowego Wyszkowiaka), żeby wiedzieć, co jest ciekawego do zobaczenia w tym miejscu. To nam zaoszczędzić czasu i pozwoli więcej zwiedzić, choć wszystkiego i na pewno nie uda się zobaczyć.
Koniecznie trzeba wziąć kamerę – w wielu miejscach, zwłaszcza we wnętrzach ozdobionych średniowiecznymi polichromiami, obowiązuje zakaz używania lampy błyskowej aparatu.
Wejściówki są prawie wszędzie płatne, ale dzięki temu te piękne zabytki będą oglądane przez naszych wnuków, więc nie narzekajmy. 
Wybierając się do świątyni pamiętajmy o odpowiednim stroju.