Wyszukaj na stronie

Związek Zawodowy Pielęgniarek Anestezjologicznych spełnia grudniowe zapowiedzi i 7 stycznia o godz. 7. przystępuje do strajku generalnego: ostatecznego, wręcz desperackiego kroku w walce o podwyżki.
– Odejdziemy od łóżek pacjentów – zapowiada przewodnicząca związku Jadwiga Pyt.
- Mam nadzieję, że strajk będzie prowadzony zgodnie z prawem – mówi dyr. szpitala Cecylia Domżała. – Nie może być takiej sytuacji, że oddział zostaje bez pielęgniarek. Strajk niczego nie wniesie, bo z pustego i Salomon nie naleje.
Decyzję o strajku pielęgniarki podjęły w połowie grudnia, o czym w liście otwartym poinformowały czytelników NW (nr 50/08). 4 grudnia po raz ostatni spotkały się na mediacjach z dyrekcją szpitala. Zgodziły się na przyjęcie 100 zł podwyżki, choć domagały się 700 zł. Cecylia Domżała poprosiła o jeszcze jedno spotkanie tak, by propozycję podwyżek mogła skonsultować z innymi związkami, które pozostają z dyrekcją w sporze zbiorowym. Poza tym przed podjęciem ostatecznej decyzji, chciała znać wysokość kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia na 2009 r.
ZZPA, który zrzesza 84 osoby (pielęgniarki z oddziału wewnętrznego, OIOM-u, OIOK-u i Izby Przyjęć, część z oddziału kardiologicznego, chirurgii i SOR-u), nie zamierza już dłużej czekać. W liście do pacjentów, który publikujemy obok, proszą o wyrozumiałość i wyjaśniają pobudki, które nimi kierują.
Ile pielęgniarek przystąpi do strajku, nie wiadomo. Zapewniają, że przyjdą na swoje dyżury, ale nie będą wykonywały swoich obowiązków. – W momencie zagrożenia życia, jesteśmy na miejscu. Nikt nie odmówi udzielenia pomocy – zapewnia Jadwiga Pyt.
Do strajku mogą przystąpić też pracownicy zrzeszeni w innych związkach zawodowych lub niezrzeszeni. ZZPA otrzymało w tej sprawie opinię z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Dyrektor Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego Marek Waleśkiewicz podkreśla, że strajk jest środkiem ostatecznym i zgodę na jego rozpoczęcie musi wyrazić większość pracowników. Jadwiga Pyt przypomina, że w lutym 2008 r. przeprowadzono wśród załogi szpitala referendum, w którym 240 osób opowiedziało się za strajkiem, 203 – za czynnym udziałem, 39 było przeciwnych, a 8 osób oddało głosy nieważne.
Na pytanie, czy nie obawia się negatywnego oddźwięku w społeczeństwie, odpowiada: - Na nas wszystko się negatywnie odbija. Jesteśmy zdeterminowane.
Mogą czy nie mogą?
Dyrektor SPZZOZ przyznaje, że otrzymała oficjalną informację o terminie rozpoczęcia strajku, ale nie o jego formie. Przekonuje, że wszystkie pielęgniarki nie mogą odejść od łóżek. – Ciągłość opieki pielęgniarskiej musi być zapewniona – podkreśla stanowczo. Takie informacje przekazała w piątek na spotkaniu z pielęgniarkami oddziałowymi. – Mam nadzieję, że strajk będzie prowadzony zgodnie z prawem. Nie może być takiej sytuacji, że oddział zostaje bez pielęgniarek – podkreśla.
Pielęgniarki uważają, że prawo nie zabrania im takiej formy strajku, jak odejście od łóżek pacjentów. – W rękach pracodawcy leży zabezpieczenie ciągłości świadczeń – uważa przewodnicząca ZZPA. – Pacjenci zostają pod najlepszą opieką, bo lekarską. Zresztą nie wiadomo, jak się ludzie zachowają, może nie wszyscy będą strajkować.
Czy dyrekcja SPZZOZ zamierza złożyć pielęgniarkom jakąś propozycję? – Jakąś na pewno będę składać, ale to trudne z uwagi na kontrakt NFZ na I półrocze – odpowiada Cecylia Domżała. – Na razie o kwotach nie chcę mówić. Liczę jeszcze, że związek się opamięta i zechce przystąpić do rozmów. Strajk niczego nie wniesie, bo z pustego i Salomon nie naleje.
- Jeśli wpłynie zobowiązanie dyrekcji, to do ostatniej chwili wszystko jest do naprawienia – zapewnia Jadwiga Pyt, ale po chwili dodaje: - Teraz 100 zł już nie wchodzi w rachubę. Nasze warunki na dziś to 700 zł.
W rozmowach z pewnością uczestniczył będzie starosta Bogdan Pągowski. – Jestem zaniepokojony, bo to trwa już pół roku – mówi. – Ale trzeba dalej rozmawiać i szukać pozytywnych rozwiązań.
SB
ZZPA uprzejmie informuje, iż w dn. 7.01.2009 r. od godz. 7.00 rozpocznie się w SPZZOZ w Wyszkowie strajk generalny. Czas trwania strajku jest nieokreślony.
Uważamy, że wyczerpaliśmy wszelkie środki do polubownego rozstrzygnięcia sporu zbiorowego, dając Dyrekcji 13 miesięcy na złożenie propozycji dotyczącej przedmiotu sporu.
Do chwili obecnej, przechodząc przez kolejne etapy sporu zbiorowego tj. rokowania oraz mediacje, Dyrekcja nie zaproponowała przysłowiowej złotówki w celu rozwiązania sporu zbiorowego, a jedynie podzieliła ustawowe podwyżki dla wszystkich pracowników szpitala, a nie tylko dla pielęgniarek – wypowiedź Pani Dyrektor w NW z dn. 16.XII.2007 r.
Dzień 4.12.2008 r. pozostanie w naszej pamięci na zawsze. Sporządzone przez Panią Mediator w tym dniu dwa protokoły, tj. protokół uzgodnień oraz protokół rozbieżności, nie zostały podpisane przez Dyrekcję. Wciąż pozostaje pytanie, dlaczego?
Uważamy, że uczyniliśmy zbyt wiele, by ten szpital przetrwał. Sytuacja taka trwa nieprzerwanie od blisko 10 lat. Warto wspomnieć, że załoga szpitala została zredukowana w blisko 60% i dotknęła najbardziej średni i niższy personel medyczny.
Przez ten czas wprowadzono system jakości ISO, informatyzację zakładu, rozpoczął działalność nowy oddział urazowo – ortopedyczny. Wzrasta tym samym zakres obowiązków pracowników, ale, niestety, bez godziwych wynagrodzeń.
Całe lata pielęgniarki były, a może nawet są nadal, zepchnięte do roli wykonawców zleceń, marnie opłacane i niedocenione. Uważa się, że pielęgniarstwo to jednocześnie zawód i powołanie, dlatego wiele osób tkwi w przekonaniu, że nie możemy opuścić swojego miejsca pracy, a marne zarobki trwać będą w nieskończoność.
Ten czas bez perspektyw oraz obraz pielęgniarki męczennicy odpowiedzialnej za wszystkich i za wszystko należy zmienić. Od kilkunastu lat wpajano w nasze umysły, że:
- szpital musi być
- ma niekorzystny kontrakt z NFZ
- za nadwykonania nie ma zapłaty z NFZ
- są niewykonania
więc każde upominanie się o godziwe zarobki traktowano jak zamach na jego istnienie. Nie godzimy się, by tak dalej było.
Obecne zadania pielęgniarek wciąż się zmieniają. Wymaga się od nas ogromnej wiedzy, odpowiedzialności, umiejętności zawodowych, szczególnych predyspozycji i cech osobowości. Musimy podnosić kwalifikacje zawodowe. Każdy kurs specjalistyczny kwalifikacyjny, specjalizacja czy też studia to ogromny wydatek pieniężny. Mówiąc szczerze, wielu pielęgniarek nie jest na nie stać. Czy mieszkańcy powiatu wiedzą, że szkoły pielęgniarskie zostały zlikwidowane dawno temu? Kadra pielęgniarska starzeje się, a młodych adeptek nie ma, więc szanujmy te, które chcą jeszcze tu pracować, poprzez godziwe wynagrodzenia.
Strajk to środek ostateczny, ale w naszym przypadku nieunikniony. Uważamy, że nawet podczas jego trwania żadna z nas nie odmówi ratowania życia pacjenta, jeśli taka potrzeba zaistnieje.
Drodzy pacjenci, prosimy o wyrozumiałość. Innego wyjścia nie mamy, inne formy protestu nie przyniosły rezultatów. Liczymy na waszą pomoc.

Wróć do listy artykulów z tego wydania