Wyszukaj na stronie

Kary 6 lat pozbawienia wolności zażądała prokuratura dla oskarżonego o korupcję byłego komendanta wyszkowskiej policji Andrzeja Sz. - Jestem osobą niewinną – zapewnił były komendant w poniedziałek, 30 marca na przedostatniej już rozprawie. Jego obrońcy wnieśli o uniewinnienie. - Honor był i jest dla mnie najważniejszy. Wiara w sprawiedliwość pozwoliła mi przetrwać upokorzenia, jakich doświadczyłem przez ostatnich 5 lat. Tak, jak postąpiono ze mną, można zniszczyć każdego.
Andrzej Sz. oraz inni dwaj policjanci Krzysztof P. i Jarosław W. zostali zatrzymani w 2004 r. pod zarzutem korupcji i współpracy z przestępcami. Proces ruszył w 2005 r., a były komendant spędził za kratkami 2 lata. W poniedziałek, 30 marca na przedostatniej rozprawie sąd wysłuchał końcowych mów stron.
Prokurator Andrzej Piaseczny wniósł o ukaranie Andrzeja Sz. pozbawieniem wolności na 6 lat i grzywną w wysokości 6 tys. zł, Krzysztofa P. – pozbawieniem wolności na 2 lata i 6 tys. zł grzywny, Jarosława W. – pozbawieniem wolności na 2 lata i 5 tys. zł grzywny.
Jeden świadek to żaden świadek
Prokurator przypomniał, że sprawa nawiązuje do tzw. grupy wyszkowskiej. - Dotyczy działalności, jakiej urząd prokuratora nie chciałby znać. Przestępcy uzyskiwali wiadomości o planowanych działaniach policji i prokuratury – przekonywał.
Jednym z ważniejszych, a co podkreśla obrona i oskarżeni – jedynym -  dowodów w sprawie są zeznania świadka koronnego Wiesława P. ps. „Koczis”. - Był mocno postawiony w grupie, był jej skarbnikiem – przypomniał Andrzej Piaseczny.
Oskarżeni i obrona dowodzili choroby psychicznej „Koczisa”, skłonności do konfabulacji. Prokuratura uważa go za realistę.
W mowach końcowych adwokaci kilkakrotnie podkreślali, że zeznania świadka koronnego nie mogą być jedynym dowodem w tak poważnej sprawie. - W Polsce więcej poświęca się na ochronę świadka koronnego niż na znalezienie dowodów potwierdzających to, co on mówi. Bo jeden świadek, to żaden świadek. On ma interes prawny i osobisty w tym, żeby wypaść w określony sposób. Chciałby rozdawać karty – przekonywał Andrzej Orliński, adwokat byłego komendanta. - Nie zna dat, nie wie kiedy. Ale chce wyglądać dobrze, nie mieć deficytów. Zeznaniom Wiesława P. absolutnie nie można dać wiary.
- Zeznania świadka koronnego powinny być zaczynem zbierania kolejnych informacji – wtórował mu Mariusz Żyngiel, drugi obrońca Andrzeja Sz. - Zeznania „Koczisa” obiektywnym dowodem nie są. Wiesław P. to osoba wychowawczo strasznie zaniedbana. Dopóki nie wszedł na drogę przestępczą. Wtedy stał się osobą, z którą inni muszą się liczyć.
Podobną linię obrony obrał Lech Karpiński, adwokat Krzysztofa P. i Jarosława W. – Zeznania Wiesława P. nie znajdują potwierdzenia w innych dowodach, które wręcz je negują – przekonywał. – Krzysztof P. pracował jako technik kryminalistyki, więc takich informacji nie miał w ogóle. Gdyby był jakiś cień dowodu, miałbym wątpliwości. Ale ich nie mam, wnosząc o uniewinnienie.
Skapitulował jako rodzic?
Prokuraturze trudno było wykazać pobudki, które kierowały byłym komendantem. Sam oskarżyciel przyznał, że Andrzej Sz. jako człowiek zamożny nie „połaszczyłby” się na 14,5 tys. zł łapówki. - Czego mu było potrzeba? Znalazłem rozwiązanie. Oskarżony chciał sobie zapewnić spokój – uważa Andrzej Piaseczny. - Ma dziecko. W obawie przed uprowadzeniem, pobiciem skapituluje każdy rodzic. Jednocześnie starał się dobrze wykonywać nałożone na niego obowiązki. Podobnie Krzysztof P. i Jarosław W.
Zdaniem prokuratury czyny oskarżonych zasługują na tym większe potępienie, że zawiedli zaufanie, jakim mieszkańcy Wyszkowa darzyli ich jako funkcjonariuszy publicznych. - Sz. przekazywał pieniądze w latach 1996 – 98, gdy w Wyszkowie rządziła grupa „Uchala”, gdy wszyscy płacili haracze, żyli w atmosferze strachu. Od czasu rozbicia tej grupy ludzie w tym mieście żyją z urazem psychicznym – uważa prokurator. - Ten wyrok będzie miał dalsze życie. Pokaże mieszkańcom Wyszkowa, że nie można ulegać przestępcom. Da wiarę w to, że do następnego komendanta będzie można przyjść i powiedzieć, jeśli dzieje się coś złego.
- To wydarzenie znajdzie odzew właściwy, jeśli wyrok będzie sprawiedliwy – replikował Andrzej Orliński, adwokat Andrzeja Sz. - Mieszkańcy Wyszkowa wiedzą, kto to jest Wiesław P., Marek D., Sławomir O. Ich nie trzeba przekonywać.
- Jak wygląda sytuacja człowieka poddanego represyjnej działalności państwa? Słowa trzeba ważyć w stosunku do każdego, a zwłaszcza w stosunku do osoby pełniącej funkcje publiczne. Przy takiej historii każdy może być postawiony, bez rozeznania, należytego udokumentowania – przekonywał Andrzej Orliński, wnosząc o uniewinnienie Andrzeja Sz.
Nie takich usadzali
Były komendant drżącym głosem zapewnił, że nigdy nie sprzeniewierzył się swojej pracy. - To złe interesy grupy ludzi, która na moim nieszczęściu chce budować karierę. Bez swoich kłamliwych zeznań Wiesław P. nie miałby szans na uzyskanie statusu świadka koronnego – podkreślił z goryczą.
Zanim poprosił o uniewinnienie, ustosunkował się do wszystkich rzekomych spotkań z „Koczisem”, wykazując nieścisłości podanych przez niego okoliczności. Wrócił do spotkań z kupcami, którzy skarżyli się na mafię, ale nie chcieli składać obciążających ją zeznań. Sukcesu nie osiągnęła nawet skierowana do Wyszkowa specjalna grupa prokuratorsko – policyjna, której dowodził Bogdan Świączkowski (późniejszy szef ABW). Przypomniał sprawy, które udało się zakończyć mimo milczenia pokrzywdzonych. Zapewnił, że w późniejszym czasie wielu z nich za jego namową zgodziło się współpracować z CBŚ.
Do utarczek słownych między komendantem a funkcjonariuszami centralnego biura dochodziło kilkakrotnie. Ich tłem były przekazywane prasie informacje o sukcesach policji, w których pomijano udział wyszkowskich policjantów. - Usłyszałem, żebym nie podskakiwał, bo nie takich usadzali – relacjonował Andrzej Sz. – W śledztwie prokurator Myśliński stwierdził, że tylko przyznanie się do winy jest furtką do wolności. Nie ukrywał, że ta sprawa jest dla niego drogą do awansu.
- Jestem osobą niewinną – zapewnił były komendant. - Honor był i jest dla mnie najważniejszy. Wiara w sprawiedliwość pozwoliła mi przetrwać upokorzenia, jakich doświadczyłem przez ostatnich 5 lat. Tak, jak postąpiono ze mną, można zniszczyć każdego.
Zdenerwowania nie potrafił ukryć Krzysztof P. - To fałszywe oskarżenie. Nigdy nie przypuszczałem, że tu usiądę. Byłem tylko technikiem. Już nie mam pomysłu, jak udowodnić swoją niewinność. To mi jest potrzebna pomoc psychologiczna. Jestem niewinny - zapewnił.
- To dziwna sprawa. Ze strony prokuratury jedyne dowody to zeznania osób trudniących się popełnianiem przestępstw. Ze strony obrony – policjanci. To chyba powinno być odwrotnie – podsumował mecenas Żyngiel.
Wyrok zapadnie w przyszłym tygodniu.

Wróć do listy artykulów z tego wydania