Wyszukaj na stronie

Z dużym zainteresowaniem spotkała się promocja drugiego wydania (reprint) dzieła Marii Żywirskiej „Puszcza Biała, jej dzieje i kultura”, która 23 marca odbyła się w miejskiej bibliotece. – Bierzemy udział w wielkim wydarzeniu – uznał dziennikarz, były rzecznik prasowy starostwa wyszkowskiego Jan Długołęcki.
- Mamy dzisiaj wielkie święto w Wyszkowie i w naszej bibliotece – mówiła dyrektor Małgorzata Ślesik - Nasiadko, witając licznie przybyłych do miejskiej biblioteki na spotkanie promocyjne II wydania książki Marii Żywirskiej „Puszcza Biała, jej dzieje i kultura”. – Książka wspaniała, do niedawna trudno dostępna. My mieliśmy tylko dwa egzemplarze, mocno zaczytane, a bardzo poszukiwane przez naszych czytelników i instytucje.
Potem spotkanie poprowadzili członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Wyszkowa, Puszczy Białej i Kamienieckiej, wydawcy książki: prezes Adam Mickiewicz i wiceprezes Mirosław  Powierza (stowarzyszenie zostało założone w 1993 r. przez nieżyjącego już Ireneusza Składanowskiego).
- Dla nas to jest święto – potwierdził Adam Mickiewicz. – Faktem jest, że Wyszków i okolice nie mają zbyt wielu opracowań, które zasługiwałyby na u-wagę w skali ogólnopolskiej. Jedną z nie-licznych jest książka Marii Żywirskiej „Puszcza Biała, jej dzieje i kultura”. Wielu z nas przy lekturze tej książki przypomniały się sceny i fakty z przeszłości.
Drugie wydanie tego czterystustronicowego dzieła jest spełnieniem marzenia wielu osób. Szansa na jego spełnienie pojawiła się w maju 2008 roku, kiedy to Starostwo Powiatowe przekazało część środków na jego wydanie. Ze wsparciem pospieszyły też samorządy gminne powiatu. Książka ukazała się w nakładzie 600 egzemplarzy, pierwsze wydanie (1973 r.) miało 2 tysiące egzemplarzy.
Adam Mickiewicz podziękował wszystkim, którzy przyczynili się do wydania książki, m.in. prof. Stanisławowi Białouszowi, który napisał do niej bardzo osobisty wstęp.
Prof. Białousz przedstawił ciekawą prezentację, w której zawarte były m.in. zdjęcia rodzinnego domu Marii Żywirskiej, z domu Byczyńskiej (spłonął w 1915 r., został odbudowany w trochę innym kształcie, obecnie jest domem Ojców Orionistów) w Brańszczyku, jej rodzinne zdjęcia.
- Państwo widzicie, jaka była elegancja, dbałość o dzieci, dbałość o formę – zaznaczył profesor, prezentując zdjęcia trzech sióstr Byczyńskich w kapeluszach. - I to nie jest zła rzecz, bo dziecko ładnie ubrane uczy się pewnych manier, pewnych form i później jest lepiej ukształtowane.
Maria Żywirska (1904 – 1980), urodzona w Brańszczyku, po studiach pracowała 5 lat w wyszkowskim gimnazjum, uczyła historii i rysunku. Tu poznała Zygmunta Żywirskiego, nauczyciela wychowania fizycznego, pochodzącego z Lublina. W 1933 roku wzięli ślub i przenieśli się do tego miasta.
Za pomysł wydania ksiązki i jego realizację podziękował członkom SPWPBiK Mieczysław Pękul, wójt gminy Brańszczyk. - Trzeba pójść za ciosem i utworzyć przynajmniej jedno gospodarstwo, które byłoby przeniesieniem tego, co jest w książce, do świata żywych – stwierdził.
- Bierzemy udział w wielkim wydarzeniu – uznał Jan Długołęcki, autor artykułów o Marii Żywirskiej, który od kilkudziesięciu lat starał się o upamiętnienie tej postaci, kolega licealny prof. Białousza. – Jestem zafascynowany tym, co zrobiło stowarzyszenie, że przywróciło do obiegu to wielkie dzieło i tym, co, mam nadzieję, wkrótce zacznie się wokół Marii Żywirskiej dziać. Dwie siostrzane Puszcze - Biała i Zielona – miały trzech znakomitych piewców. Ostrołękę opisała Zofia Niedziałkowska, Puszczę Zieloną opiewał Adam Chętnik. Równą klasą naukową tym piewcom Puszczy Białej i Zielonej jest Maria Żywirska. Chciałbym zaapelować, żeby dzisiejsze spotkanie było zaczątkiem godnego upamiętnienia Marii Żywirskiej. Do tej pory żadna szkoła, żadna ulica nie ma jej imienia.
Starosta Bogdan Pągowski książkę Marii Żywirskiej przeczytał w dwa wieczory. - Pamiętam z lat 60., lat swojego dzieciństwa, te wszystkie przedmioty opisane w książce. One jeszcze były we wsi podwyszkowskiej.
Przybyłych czekały dwie miłe niespodzianki: duchowa – występ zespołu „Wyszkowiacy” i kulinarna – pyszny smalec, kiszone ogórki i kawa zbożowa. PS. Spytaliśmy burmistrza Grzegorza Nowosielskiego, dlaczego w otwarciu sklepu Komfort uczestniczyło aż dwóch burmistrzów, zaś na promocji niezwykle cennej książki „Puszcza Biała, jej dzieje i kultura” nie było żadnego przedstawiciela władz miejskich.
- Obowiązki służbowe nie pozwoliły mi być na promocji książki wydanej przy wsparciu finansowym urzędu. Spotkanie odbywało się jednak w obiekcie miejskim, gdzie byli obecni przedstawiciele miasta jak choćby dyrektor biblioteki. Oczywiście nie mogę bywać wszędzie, ponieważ obowiązki służbowe mi na to nie pozwalają. Funkcja reprezentacyjna jest bardzo przyjemna, ale często musi zejść na dalszy plan. Otwarcie sklepu następowało w sobotnie przedpołudnie, kiedy po prostu mogłem znaleźć 20 minut czasu, tym bardziej, że bezpośrednio po otwarciu sklepu udawaliśmy się na spotkanie koalicyjne.

Wróć do listy artykulów z tego wydania