Wyszukaj na stronie

Kolejny wieczór autorski Jó- zefa Bułatowicza odbył się w sobotnie popołudnie, 18 kwietnia w miejskiej bibliotece. Kilkadziesiąt osób przyszło na promocję jego drugiego tomu „Sonetów z podróży”, którego okładkę zdobi zdjęcie kościoła św. Idziego, odbijającego się w Bugu (autorstwa Wiesława Czapskiego). To już 31. wydana książka Józefa Bułatowicza, obchodzącego właśnie 40-lecie pracy twórczej.
W organizację spotkania włączyli się przyjaciele autora. Oprawę muzyczną zapewnił Zbigniew Zdunek, a spotkanie poprowadziła Maria Aulich – dziennikarka „Głosu Nauczycielskiego”, była nauczycielka,  poetka, odpowiadająca za redakcję ostatniej książki Józefa Bułatowicza, o którym napisała we wstępie do niej „z wykształcenia geograf, z talentu poeta”.
Bohater spotkania, autor m.in. „Antologii fraszki polskiej XV – XX w.” i „Wyszkowskich kwiatków”, zdradził, jak powstawały jego wiersze. Opowiadają one o miejscach „bardzo znanych i mniej znanych”, które odwiedził i osobach z tymi miejscami związanych (np., uroczysko nad Wiercicą - romantyk Zygmunt Krasiński, Pustynia Błędowska – Wacław Nałkowski, Łódź – Artur Rubinstein i Julian Tuwim). Tomik podzielony jest na sześć rozdziałów, których tytuły precyzują ich tematykę: „Na tropach natury”, „Na mazowieckich ścieżkach”, „Łódzkie impresje”, „Z innych regionów”, „Kresowe szlaki”, „Wielcy i bliscy”. Rolę motta pełni jeden z wierszy Józefa Bułatowicza „Moja obsesja”, w którym wyznaje: „Jakaś siła mnie ciągnie na trasy, ku gwiazdom lub gdzie indziej, więc idę z radością, z oddaniem.” i „Wiem na pewno. Z tą pasją już się nie rozstanę...”    
– Muszę też pogratulować żonie, Jadwidze Bułatowicz, której dedykowana jest ta książka. 50-lecie małżeństwa i 40-lecie pracy twórczej męża to razem 90 lat pani cierpliwości – żartowała Maria Aulich. - Bułatowicz, jak każdy geograf, ma, kolokwialnie mówiąc, świra na punkcie podróży. Bez pomocy żony nie miałby czasu na podróżowanie i tworzenie.
Książkę ilustrują grafiki Piotra Szałkowskiego przedstawiające miejsca opisane przez Józefa Bułatowicza, m.in. Łódź, Paryż, Nowogródek, ale także Wyszków czy Kamieńczyk.
Jeden z sonetów – „W wyszkowskiej bibliotece” (otwiera rozdział „Na mazowiecich ścieżkach”) – autor dedykował dyrektor biblioteki Małgorzacie Ślesik-Nasiadko. Trzy utwory – „Gniazdo rodu Wyszyńskich”, „Uroki kamieńczykowskiego sezonu” i „Dom Mirka” poświęcił Kamieńczykowi.  
– Chciałem spłacić dług za to, że Wyszków mnie gości i przyjmuje już tyle czasu – wyjaśnia poeta. - Na 500-lecie nadania praw miejskich Wyszkowowi, w 2002r., wydałem „Impresje wyszkowskie”, gdzie 200 stron poświęciłem na dokumentację niemal każdej ulicy współczesnego Wyszkowa. A i w miejscach, które zwiedzam, dostrzegam często wyszkowskie akcenty.
- A ja bardzo się cieszę, że z okien biblioteki mogę teraz podziwiać kościół z okładki – dodała Maria Aulich, spoglądając przez okno na panoramę miasta.
Tylko muzyka dochodząca z ustawionego naprzeciwko biblioteki weso-łego miasteczka czasami zakłócała nastrój, jaki panował podczas czytania sonetów.
Dowiedzieliśmy się też, że być może ukaże się trzeci tom sonetów Józefa Bułatowicza, a na pewno 32. i 33. jego książka, z wierszami - są już „w drodze”. „Wrażliwy i pełen podziwu dla przyrody potrafi nie tylko przekazać wrażenie, ale i przekonać do nich czytelników. Po prostu ma się ochotę pojechać tam gdzie on i zobaczyć to samo co on.”

Maria Aulich, wstęp  do „Sonetów z podróży”
 

„Trudno jest pisać o Mazowszu po pięknych wierszach Władysława Broniewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, i jeszcze Krzysztofa Baczyńskiego. Józef Bułatowicz podjął się tego ryzyka i w wielu wierszach odsłonił nam nowe obszary piękna tego rdzennie polskiego regionu.
Autor, turysta był tam, gdzie warto było pojechać. Odwiedzał miejsca najważniejsze, najbardziej istotne dla naszej historii, jak również dla naszej teraźniejszości. (...)
Sonety Józefa Bułatowicza to nie jest poezja nowatorska. Bo w pierwotnym założeniu autora nie o to chodziło. Tu miała być najważniejsza treść i prawdziwość przekazu. I to poecie się udało. Należy mu pozazdrościć wielkiej energii w podróżowaniu i tej niebywałej ciekawości świata. Na koniec rodzi się takie wścibskie pytanie – czy jest jeszcze jakiś zakątek Polski, w którym Józef Bułatowicz by nie był? – Chyba nie ma.”

Zbigniew Jeżyna, posłowie do „Sonetów z podróży” 

„Szczególną wartością tej książki są uczucia patriotyczne i narodowe, tropienie śladów polskości na Kresach, przywracanie pamięci o ludziach, któ- rzy tworzyli historię tych ziem, znaczoną akcentami polskości.”

Wróć do listy artykulów z tego wydania